Της Μαρίνας Μπαμπαλιάρη

Οι ‘Ελληνες είμαστε ένας λαός που έχουμε τη μουσική στο DNA μας έχουμε ” ζυμωθεί ” με τη μουσική και το τραγούδι. Άλλοτε με την άρπα, τη λύρα και τη φλογέρα απο την αρχαιότητα, το σαντούρι ,το μπουζούκι, την κιθάρα, την φωνή του ο ‘Ελληνας, εξέφραζε και εκφράζει τις χαρές του και τις λύπες του, τις εμπειρίες, τα παθήματά του, την ομορφιά του κόσμου ,την αγάπη ,τον έρωτα . Πάντα το “αποκούμπι του” ήταν το τραγούδι ,όταν το συναίσθημα ήταν έντονο και τον έπνιγε , όταν “μάτωνε η καρδιά του” .

Η μουσική και τα τραγούδια ,που εκφράστηκαν απο μεγάλους καλλιτέχνες που ζούσαν το τραγούδι και έδιναν ένα κομμάτι απο την ψυχή τους, που τους χαρακτήριζε η απλότητα, το ήθος και η αυθεντικότητα, βρίσκονται πάντα στην καρδιά των Ελλήνων και αγαπήθηκαν πολύ, πρώτα σαν άνθρωποι και μετά σαν καλλιτέχνες μέσα απο τα τραγούδια τους.

Ετσι ήταν και ο Βασίλης Καρράς, ένας μεγάλος καλλιτέχνης ,ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής που τραγουδούσε και δάκρυζε μαζί με το κοινό του και τους ” πόνους του”, που παρέμεινε αυθεντικός και άνθρωπος μέχρι το τέλος της ζωής του. Οσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν θα θυμούνται έναν άνθρωπο δοτικό, αλτρουιστή, χαμογελαστό και πάντα με μια ζεστή αγκαλιά. ‘Ηταν ένας άρχοντας, ένας υπέροχος άνθρωπος με ψυχή. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο γνωστός τότε γιατρός Παναγιώτης Σπύρου που ήταν απο τους μεγάλους θαυμαστές και φίλους του Βασίλη Καρρά, όταν φίλοι του ζητήσαν κάποιο φάρμακο για τον πόνο εκείνος απαντούσε, “θα σου γράψω ένα cd του Βασίλη Καρρά” .

Ενας αθόρυβα  γενναιόδωρος και φιλάνθρωπος καλλιτέχνης , βοήθησε όσο λίγοι, συμπολίτες και συνανθρώπους του, συναισθανόμενος τι θα πει ανάγκη και πόνος, λέξεις που σήμερα οι περισσότεροι τις έχουμε ξεχάσει.

Ο Βασίλης Καρράς αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα καλλιτέχνη και ανθρώπου προς μίμηση, για την ανθρωπιά του, αλλά και για όσα προσέφερε στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, ώστε να παραμένει ζωντανή η ελληνική λαϊκή μουσική μέσα απο την οποία εκφράζεται η ψυχοσύνθεση του ‘Ελληνα.