Πίνακας του Charles Fazzino “Viva Verdi”
Της Μαρίνας Μπαμπαλιάρη
Ναμπούκο, Τραβιάτα, Αϊντα Ριγκολέτο, είναι μερικές μόνο από τις πιο δημοφιλείς όπερες που συνέθεσε ο μεγάλος μουσικός Τζιουζέπε Βέρνι. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως ο γιος ενός φτωχού πανδοχέα, του Κάρλο Βέρντι, θα γινόταν ένας από τους κορυφαίους και πιο διάσημους συνθέτες όπερας στον κόσμο.
“Ο Βέρντι είναι ο μουσικός της Ζωής,είναι ένας συνθέτης απολύτως ικανός να απογυμνώσει και να μιλήσει για τα πάθη και τον πόνο μας, για τις ευχές και τα ελαττώματά μας κι αυτός είναι ένας από τους λόγους της παγκοσμιότητάς του: θα είναι για πάντα επίκαιρος. Όσο ο άνθρωπος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και δεν μοιάζει με φιγούρα του “Σταρ Τρεκ”, κάθε γενιά θα ανακαλύπτει στη μουσική του Βέρντι μία κουβέντα παρηγοριάς “είχε πει κάποτε ο Ιταλός αρχιμουσικός Ρικάρντο Μούτι.
Ο Βέρντι άλλαξε τα δεδομένα της όπερας και απέδειξε πως αν έχεις πίστη στον εαυτό σου και το ταλέντο σου θα τα καταφέρεις και ας μην είναι με την πρώτη φορά. Ο ίδιος αντιμετώπισε τεράστιες δυσκολίες, όπως άλλωστε όλα τα μεγάλα πνεύματα, καθώς δεν είχε τα μέσα για να σπουδάσει μουσική,ενώ κατάλαβε από πολύ νωρίς την κλήση του και το ταλέντο του στη μουσική.
Στο Μιλάνο όπου έμεινε αρκετά χρόνια για να σπουδάσει πιάνο κοντά στον Βιτσέντζο Λαβίνια δάσκαλο στη σκάλα του Μιλάνου, του είπαν ότι είναι μια μετριότητα.
Ποιος να φανταζόταν τότε πως αυτός που είχαν χαρακτηρίσει ως μετριότητα, οι μετριότητες της εποχής, θα γινόταν ο Βέρντι!
Κάθε Κυριακή λοιπόν έπαιζε εκκλησιαστική μουσική στο Μπουσσέτο που βρισκόταν τότε στο Δουκάτο της Πάρμας, κοντά στο χωριό του και άρχισε να συνθέτει μουσικά κομμάτια για την φιλαρμονική και την εκκλησία.
Συνέθεσε την πρώτη του όπερα “Ομπέρτο” το 1836, η όπερα σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Σκάλα του Μιλάνου. Ωστόσο η μοίρα επιφύλασσε τραγικές στιγμές για τον Βέρντι, καθώς μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχασε τη γυναίκα του Μαργαρίτα σε ηλικία 26 χρονών, το γιο του σε ηλικία 15 μηνών και ένα χρόνο νωρίτερα την κόρη του σε ηλικία 17 μηνών. Μετά από αυτό το χτύπημα της μοίρας ο Βέρντι ορκίστηκε να μην ξαναγράψει όπερα, παρόλο που είχε τριετές συμβόλαιο με τη Σκάλα.
‘Ενα λιμπρέτο βασισμένο στην ιστορία του Ναβουχοδονόσορα Β’, το 1842 θα ξυπνήσει πάλι το ταλέντο του και θα επουλώσει τα τραύματα του .Τα λόγια των Εβραίων σκλάβων (Va Pensiero) για απελευθέρωση, θα τον εμπνεύσουν και θα γράψει το περίφημο Ναμπούκο, που θα τον καθιερώσει πλέον στην Ιταλία.
Η σοπράνο Τζοζεπίνα Στρεπόνι που στην πρεμιέρα του έργου ερμήνευσε το ρόλο της “Αμπιγκέλ” θα γίνει η δεύτερη σύζυγός του. Ο Βέρντι θα γυρίσει σελίδα στη ζωή του και θα εγκαταλείψει τη θλίψη, γράφοντας το Ριγολέτο,την Τραβιάτα και τον Τροβατόρε.
Θα συμβάλει στην ανεξαρτησία της Ιταλίας από το ζυγό της Αυστριακής αυτοκρατορίας και η δημοτικότητά του θα φτάσει γρήγορα και στο εξωτερικό. Το 1861 η Ιταλία έγινε ανεξάρτητο κράτος και ενοποιήθηκε, ο Βέρντι εξελέγη βουλευτής έως το 1865 ενώ το 1874 ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’ τον διόρισε γερουσιαστή.
Ένα από τα πιο διάσημα έργα του την Αΐντα θα παρουσιάσει το 1871 κατά παραγγελία του Ισμαήλ Πασά της Αιγύπτου (γιου του Ιμπραήμ Πασά που προσπάθησε να καταστείλει την Ελληνική Επανάσταση στην Πελοπόννησο) για τα εγκαίνια του ανοίγματος του Καναλιού του Σουέζ. Η όπερα εκτυλίσσεται στην εποχή των Φαραώ και αφηγείται τον τραγικό έρωτα της πριγκίπισσας Αΐντα και του αξιωματικού Ρανταμές.
Τον Ιανουάριο του 1901 ο σπουδαίος μουσικός έπαθε ένα εξαιρετικά βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και λίγες μέρες αργότερα υπέκυψε βυθίζοντας σε θλίψη την Ιταλία, τον αποχαιρέτησαν πάνω από 300.000 άτομα τραγουδώντας το Va Pensiero, την μελωδία που καθιερώθηκε ως ο ύμνος της ιταλικής ενότητας.
