Οτι βλέπουμε στην οθόνη δεν είναι πάντα πραγματικότητα, δεν είναι ιστορία, δεν προέρχεται πάντα απο αρχαίες ιστορικές πηγές που είναι αδιάψευστες . Αναφέρομαι στην στοχευμένη ανθελληνική προπαγάνδα του Netflix  “Αλέξανδρος, η γέννηση ενός θεού”  και το πως παρουσιάζει με μυθοπλασία τον Μέγα Αλέξανδρο, την μεγαλύτερη στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυΐα όλων των εποχών . Τον άνδρα που επέβαλε την ελληνική παιδεία και τον πολιτισμό σε λαούς βάρβαρους και απαίδευτους, και  είχε το όραμα και το μεγαλείο να ενώσει τους λαούς και όχι να τους υποδουλώσει.

Σίγουρα αυτός ο ” βιασμός ” απο το Netflix στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και η αλλοίωση της Aρχαίας Eλληνικής Iστορίας, η οποία γράφτηκε απο επίσης μεγάλους ‘Ελληνες άνδρες, όπως ο Πλούταρχος  με το ” Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, τα Ηθικά και περί Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής” και ο Μαρσύας ο Πελλαίος με τα” Μακεδονικά” -που είναι οι δύο μοναδικοί βιογράφοι του Αλέξανδρου- έχει βαθύτερες ρίζες και επιχειρείται να ταυτισθεί με την τάση της εποχής και την καθιέρωσή της στην κοινωνία και ιδιαίτερα την Ελληνική, που ουδεμία σχέση έχει με τον Αλέξανδρο και τις προτιμήσεις του στην προσωπική του ζωή.

Κανένα ιστορικό τεκμήριο δεν αποδεικνύει τα όσα χυδαία το Netflix επιχειρεί να παρουσιάσει και που ως τώρα κανένας απο τους παραδοσιακούς ιστορικούς δεν άφησε να εννοηθεί, ούτε καν ως υπόνοια . Καθώς η εποχή μας διαπνέεται απο την “επιστημονικοποίηση” της προπαγάνδας και της παραποίησης της αλήθειας για την εξυπηρέτηση ίδιων σκοπών, θα ήταν σωστό να ξεφύγουμε απο αυτή την παγίδα και να δαπανούμε το χρόνο μας βλέποντας παλιότερες ταινίες όπως αυτή της United Artists του 1956 την εποχή που όλα ήταν “στη θέση τους” σε σκηνοθεσία του Robert Rossen και πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον ως Αλέξανδρο, όπου ο Μπάρτον προσφέρει μια σοβαρή και παθιασμένη απεικόνιση του μοναδικού, ιδιοφυούς ,προικισμένου, παθιασμένου και εμπνευσμένου άντρα ,του Αλέξανδρου.

Επίσης διαβάζοντας τους αρχαίους ιστορικούς συγγραφείς, καθώς πολλοί απο αυτούς ήταν εκεί, όπως ο Μαρσύας ο οποίος αναφέρει τα εξής  ” Εγώ ο Μαρσύας, ο Μακεδών ο Πελλαίος, που ήμουν συνομήλικος και σύντροφος του Αλεξάνδρου, του Ηφαιστίωνος, του Πτολεμαίου, του Λεοννάτου, του Λυσιμάχου, του Αριστόνους, του Περδίκκα, του Πευκέστα και του Πείθωνα, των μεγίστων ανδρών που γέννησε ο κόσμος, σε προσκαλώ Μνημοσύνη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας, να αποδιώξεις τη λησμονιά και να ξεσηκώσεις τις μνήμες στο νου μου, για να αφηγηθώ τα δρώμενα του ηρωικού έπους, που υπήρξα αυτόπτης μάρτυς “, που δεν θα μας ” προδώσουν ” ποτέ και των οποίων τα έργα αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής Iστορίας όπως πραγματικά ήταν.

Η Ελληνική Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά, θα έπρεπε να προστατεύεται απο το ελληνικό κράτος διαχρονικά περισσότερο και πιο αποτελεσματικά, και το κράτος να μην αφήνει περιθώρια σε κάποιους για παραποιήσεις, ανακρίβειες και αλλοιώσεις του χειρίστου είδους.