Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί για τους λόγους που ώθησαν τον Πρόεδρο Trump να λάβει την απόφαση για την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατιωτικών Δυνάμεων από τη Συρία, «χαρίζοντας» στην κυριολεξία την χώρα αυτή στη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, και προκαλώντας μία ακόμη σοβαρή κρίση για την Κυβέρνηση του με την παραίτηση του ευρύτατα αποδεκτού Υπουργού Άμυνας J. Mattis, συνεχίζονται και όπως δείχνουν τα πράγματα στην Αμερικανική πρωτεύουσα θα συνεχίζονται για αρκετό ακόμη διάστημα.
Και τούτο γιατί η κοινή λογική των ειδικών στη Washington, δυσκολεύεται προς το παρόν τουλάχιστον , να εξηγήσει πως είναι δυνατόν ένας Πρόεδρος να λαμβάνει μία τέτοια απόφαση που επιτρέπει πλέον στη Ρωσία, το Ιράν και την Τουρκία να κινούνται ανενόχλητα στη Συρία, γεγονός που ενοχλεί αρκετά και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή όπως η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ που και οι δύο βλέπουν το Ιράν ως τον επικίνδυνο ανταγωνιστή τους , αλλά και πολλούς στις ΗΠΑ και όχι μόνο που βλέπουν πλέον τους Κούρδους μαχητές που υπήρξαν πιστοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Συρία να εγκαταλείπονται στη κυριολεξία στο έλεος των Τουρκικών στρατευμάτων.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι όπου η κοινή λογική αδυνατεί να βρει λύσεις ή να δώσει εξηγήσεις ,υπεισέρχονται τα σενάρια και οι θεωρίες συνωμοσίας. Άλλωστε αυτές οι τελευταίες είναι και αρκετά προσφιλείς στον Πρόεδρο Trump αφού σε συνωμοσίες που εξυφαίνονται σε βάρος του απέδωσε τις σφοδρές αντιδράσεις και για την κατασκευή του τείχους στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό και για τις κατηγορίες για την διεξαγόμενη έρευνα σχετικά με τις σχέσεις του με την Ρωσία και τον Πρόεδρο Putin κατά την προεκλογική περίοδο το 2016, άσχετο βέβαια αν κάποιοι συνεργάτες του έχουν παραδεχθεί δημόσια επαφές με Ρώσους αξιωματούχους την περίοδο εκείνη.
Η στάση βέβαια του Αμερικανού Προέδρου απέναντι στη Ρωσία χαρακτηρίζεται από πολλούς στη Washington , τουλάχιστον επαμφοτερίζουσα και περίεργη ,γεγονός που με δεδομένο ότι τόσο η Μόσχα όσο και η Washington θέλουν κάποια πράγματα η μία από την άλλη,τοποθετεί κατά ένα πρώτο σενάριο τον Ρώσο Πρόεδρο στη θέση του αποφασιστικού παράγοντα σχετικά με την απόφαση για την απόσυρση των Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Συρία.
Είναι μάλλον κοινό μυστικό ότι ο Πρόεδρος Putin ο οποίος έχει φροντίσει να κατοχυρώσει την παρουσία του στη Συρία όχι μόνο με τις Ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα αυτή αλλά και με την συμμαχία του με την Τουρκία και το Ιράν για την επίλυση της κρίσης και τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία, δεν επιθυμεί πρόσθετη στρατιωτική παρουσία και πίεση στην περιοχή ιδιαίτερα τώρα που ένα πολύ σημαντικό τμήμα του ISIS έχει εκμηδενιστεί. Αντίθετα θα επιθυμούσε η Washington να αναγνωρίσει τον κεντρικό ρόλο της Ρωσίας στις δομές για την ασφάλεια που θα προκύψουν στο μέλλον. Τα κύρια ερωτήματα που προκύπτουν εδώ είναι αν και πότε συζήτησε το θέμα αυτό με τον Αμερικανό ομόλογο του και αν στη διάρκεια μιας τέτοιας συζήτησης τον έπεισε ότι δεν πρέπει να ανησυχεί για το Ιράν και την Τουρκία γιατί μπορεί να επηρεάσει τις δύο αυτές χώρες ώστε να μην «υπερβούν τα εσκαμμένα» κατά την παρουσία και δραστηριότητα τους στη Συρία.
Ένα δεύτερο σενάριο περιστρέφεται γύρω από την Τουρκία η οποία τελευταία παρουσιάζεται ενοχλημένη και από την αναβάθμιση της Ελλάδας σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ, και από τις σαφείς προειδοποιήσεις των ΗΠΑ σχετικά με την ασφάλεια των γεωτρήσεων της Exxon Mobil στο οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ και από την συμφωνία Ελλάδας- Κύπρου-Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού EASTMED αλλά και από τα προβλήματα στην υπόθεση των Ρωσικών S-400. Το κύριο ερώτημα εδώ είναι αν και σε πιο βαθμό ο Αμερικανός Πρόεδρος θέλησε να καθησυχάσει την Τουρκία αφήνοντας της ελεύθερο πεδίο δράσης στη Συρία ( Διάβαζουμε: Εκτενείς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις Τουρκικού στρατού εναντίον των Κούρδων) και απομακρύνοντας με τον τρόπο αυτό και τον φόβο των Τούρκων για Αμερικανική στήριξη σε ίδρυση Κουρδικού κράτους.
Τέλος ένα τρίτο σενάριο αφορά στο εσωτερικό των ΗΠΑ και ειδικότερα στην προσπάθεια του Αμερικανού Προέδρου να συσπειρώσει τους οπαδούς και ψηφοφόρους του προκειμένου να αντιμετωπίσει τις επερχόμενες αντιπαραθέσεις του και με τους Δημοκρατικούς που από τον Ιανουάριο θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Κογκρέσο αλλά και με το λεγόμενο Αμερικανικό «κατεστημένο» που ενοχλήθηκε πολύ από την παραίτηση του Υπουργού Άμυνας . Είναι γεγονός ότι στο θέμα της Αμερικανικής παρουσίας Αμερικανικών δυνάμεων στο εξωτερικό οι απόψεις των οπαδών του κ Trump με τους δύο αυτούς «πόλους» της Αμερικανικής δημόσιας ζωής διαφέρουν αισθητά με τους πρώτους να επιθυμούν επιστροφή των Αμερικανών στρατιωτών στα σπίτια τους και εξοικονόμηση πόρων υπέρ πολιτικών για το εσωτερικό της χώρας.
Η υπόθεση δεν είναι καθόλου απλή. Και κατά την άποψη πολλών ειδικών στην Αμερικανική πρωτεύουσα, η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου για την απόσυρση των Αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία μπορεί να του κοστίσει πολύ, ιδιαίτερα μάλιστα αν ο ειδικός ανακριτής Robert Mueller που όπως είναι γνωστό ερευνά την υπόθεση της Ρωσικής ανάμειξης υπέρ του κ. Trump στις εκλογές του 2016, αποφασίσει να προσθέσει στην έρευνα του και την υπόθεση πιθανών συζητήσεων συνεργατών του κ. Τrump με Ρώσους αξιωματούχους για το θέμα της Συρίας κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2016.
