AllTimeClassic
Τον τελευταίο καιρό πολιτικοί ηγέτες, αρχής γενομένης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας υπογραμμίζουν σε κάθε ευκαιρία την ετοιμότητα του Ελληνικού Λαού να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα σύνορα και τα εδάφη της χώρας , εφόσον φυσικά υπάρξει τέτοια ανάγκη. Αν και δεν υπάρχει καμία αντίρρηση στην άποψη αυτή, εύλογα διατυπώνεται το ερώτημα σχετικά με το ποιος είναι ο λόγος ή οι λόγοι που οδήγησαν την πολιτική ηγεσία της χώρας στις συνεχείς αναφορές στην ετοιμότητα των Ελλήνων για την υπεράσπιση της πατρίδας, ιδιαίτερα μάλιστα αφού αν κρίνει κανείς από τα πάμπολλα ιστορικά παραδείγματα μια τέτοια επιλογή θα πρέπει να θεωρείται μάλλον αυτονόητη.
Βέβαια , τα περισσότερα αν όχι όλα τα υπάρχοντα παραδείγματα του πατριωτισμού των Ελλήνων και των αγώνων για την προστασία της χώρας αναφέρονται σε περιπτώσεις κλασσικών απειλών που είχε δεχθεί η χώρα,οι οποίες είχαν αναπτυχθεί και υλοποιηθεί μέσα στις συνθήκες συμμετρίας που επί πολλά χρόνια χαρακτήριζαν το Διεθνές Σύστημα. Μια προσεκτική ματιά όμως στα όσα σήμερα συμβαίνουν , οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η χώρα δέχεται, όπως άλλωστε είναι και το νέο χαρακτηριστικό του Διεθνούς Συστήματος, ασύμμετρες απειλές , γεγονός που καθιστά την αντιμετώπιση τους δυσκολότερη και που προϋποθέτει νέους σχεδιασμούς και προπάντων αρραγές εσωτερικό μέτωπο.
Η διαπίστωση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρώτη εξήγηση για την καλώς εννοούμενη τακτική που ακολουθεί η πολιτική ηγεσία του τόπου. Και αν μεν είναι πράγματι αυτός ο μόνος λόγος τότε η κατάσταση είναι μάλλον προβλέψιμη. Αν όμως πέρα από αυτό υπάρχει και άλλος , που οι πολίτες δεν γνωρίζουν τότε η κατάσταση γίνεται πολύ πιο δύσκολη . Το ερώτημα εδώ είναι απλό: Γνωρίζει κάτι συγκεκριμένο η πολιτική ηγεσία του τόπου σχετικά με απειλή ή απειλές κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας που θα γίνουν πράξη σύντομα και αν επιτευχθούν θα έχουν πολύ αρνητικές συνέπειες για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και όχι μόνο, και για τον λόγο αυτό επιδιώκει με τις συχνές αυτές αναφορές να «τονώσει» το φρόνημα των πολιτών;
Ενδείξεις για κάποια τέτοια εξέλιξη υπάρχουν βέβαια κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας. Και δεν αφορούν μόνο στις γνωστές προκλητικές και παράνομες ενέργειες της στο Αιγαίο και στην Κυπριακή ΑΟΖ. Αφορούν και στην άξια μεγάλης προσοχής Τουρκική στρατηγική για τους εξοπλισμούς, ως αποτέλεσμα της οποίας η χώρα αυτή αφενός έχει επενδύσει σημαντικά ποσά στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία, με αποτέλεσμα να παράγει όπλα τελευταίας τεχνολογίας ( με επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar, και τελευταία το πυροβόλο ηλεκτρομαγνητικών δυνατοτήτων Sahi), αφετέρου έχει προμηθευθεί ήδη υπερσύγχρονα αμυντικά συστήματα ( S 400) ενώ διαπραγματεύεται και την προμήθεια άλλων ( αεροσκάφη Sukoi 57).
Υπάρχουν όμως ενδείξεις που προέρχονται και από άλλες γειτονικές χώρες όπως η Αλβανία που κατά πάγια τακτική ανεβάζει τους τόνους χρησιμοποιώντας μια «επιθετική» πολιτική απέναντι στην ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου αλλά και επιδίδεται στην αναζωπύρωση του υποτιθέμενου ζητήματος των «Τσάμηδων» που όπως είναι γνωστό έχει λήξει οριστικά με δικαστικές αποφάσεις αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παράλληλα, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη μια πολύ πρόσφατη αναφορά του Πρωθυπουργού των Σκοπίων κ. Ζάεφ ότι «παγώνει» τη Συμφωνία των Πρεσπών από τη σύναψη της οποίας τα Σκόπια ωφελήθηκαν ουσιαστικά με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ και για την οποία, όπως είναι γνωστό , έχουν υπάρξει τόσες αντιπαραθέσεις και συζητήσεις στην Ελλάδα.
Πέρα όμως από αυτούς τους κινδύνους, η Ελλάδα αντιμετωπίζει και εσωτερικό κίνδυνο που δεν είναι άλλος από το τι ενδεχομένως θα πράξουν όσοι από τους πολλούς μετανάστες που εισέρχονται καθημερινά στη χώρα προέρχονται από τις τάξεις του ISIS, γιατί δυστυχώς, υπάρχουν και τέτοιοι που αν κρίνουμε και από δηλώσεις ομοϊδεατών τους ιδιαίτερα μετά την εξόντωση του μέχρι σήμερα αρχηγού τους από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, προτίθενται να αναλάβουν δράση σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο.
Οι αναφορές βέβαια του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων μελών της πολιτικής ηγεσίας του τόπου στην αμυντική ετοιμότητα και ικανότητα των Ελλήνων, μάλλον υποδηλώνουν και μία άλλη διάσταση: το γεγονός ότι η χώρα μετά και την πρόσφατη διαπίστωση του πολύ σημαντικού κοιτάσματος φυσικού αερίου στην περιοχή νοτίως της Κρήτης, εισέρχεται πλέον για τα καλά και περισσότερο από ότι στο πρόσφατο παρελθόν, στο «ναρκοθετημένο» πεδίο του διεθνούς ενεργειακού συσχετισμού δυνάμεων , όπου δραστηριοποιούνται μεγάλα συμφέροντα άλλοτε συμπλέοντα και άλλοτε συγκρουόμενα. Ως εκ τούτου, όσοι διαβλέπουν το μέλλον της Ελλάδας στον κόσμο της ενέργειας λόγω των κοιτασμάτων, ιδιαίτερα όταν αυτά θα είναι εκμεταλλεύσιμα είναι ενδεχόμενο, αν δεν μπορούν ή δεν προλάβουν να προσεταιρισθούν τη χώρα , να θελήσουν να την καθυποτάξουν ή τουλάχιστον μέσα από συρρίκνωση της να της αφαιρέσουν την κυριότητα του ενεργειακού πλούτου.
Αν και μπορεί να υποστηριχθεί ότι όλα αυτά κινούνται στη σφαίρα των σεναρίων, θα θυμίσουμε απλώς την παροιμία «όπου υπάρχει καπνός , υπάρχει φωτιά» . Ο καπνός εν προκειμένω βρίσκεται στις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας αρχής γενομένης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν υπάρχει και που η φωτιά, και ας ευχηθούμε όλοι να μην υπάρξει!
