AllTimeClassic
Μια σημαντική εξέλιξη σχετικά με τις γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ σημειώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Όπως έγινε γνωστό μετά την Ιταλική ΕΝΙ και το έτερο μέλος της κοινοπραξίας , η Γαλλική ΤΟΤΑL, συμφώνησε στην αναδιάταξη των δραστηριοτήτων στην περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ και αντί των προγραμματισμένων γεωτρήσεων στο οικόπεδο 7 για την πραγματοποίηση των οποίων , όπως είναι γνωστό, είχαν ήδη δοθεί οι σχετικές άδειες από την νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου, θα προσανατολιστούν σε άλλες θαλάσσιες περιοχές.
Με δεδομένες τις πρόσφατες απειλές που εκτόξευσε η Τουρκία σύμφωνα με τις οποίες δεν θα επέτρεπε έρευνες και γεωτρήσεις στο οικόπεδο 7 , θα πρέπει να θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι οι δύο εταιρείες , προφανώς με την ανοχή, αν όχι με τη σύμφωνη γνώμη των δύο κυβερνήσεων των χωρών στις οποίες αυτές ανήκουν, έκριναν σκόπιμη την αποφυγή εντάσεων με την Τουρκία και αποφάσισαν να υποκύψουν στις παράνομες και αβάσιμες Τουρκικές απειλές.
Και βέβαια , τυπικά είναι μάλλον αδύνατο να παρέμβει κανείς στις εσωτερικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων των εταιρειών , πόσο μάλλον των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Ουσιαστικά όμως από την απόφαση αυτή δημιουργούνται ορισμένα σοβαρά προβλήματα, που μπορεί να έχουν κάποιες μάλλον δυσάρεστες συνέπειες στο μέλλον.
Πρώτον με την «αλλαγή πλεύσης» και την αναβολή , αν όχι ακύρωση των γεωτρήσεων στο οικόπεδο 7 της Κυπριακής ΑΟΖ, η Ιταλο-Γαλλική κοινοπραξία «νομιμοποιεί» τις Τουρκικές απειλές και κατ’ επέκταση έμμεσα το σκεπτικό που κρύβεται πίσω από αυτές. Είναι βέβαια γνωστό, ότι οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των ερευνών σχετικά με τις ενεργειακές πηγές επιθυμούν , πριν αναλάβουν δράση την ύψιστη διεθνή νομική κάλυψη . Στην προκειμένη περίπτωση η κάλυψη αυτή παρέχεται από το γεγονός, ότι η Κυπριακή ΑΟΖ έχει νομίμως ανακηρυχθεί και οριοθετηθεί.
Δεύτερον με την συγκεκριμένη απόφαση της η Ιταλο-Γαλλική κοινοπραξία αποδέχεται , υποκύπτοντας στις απειλές της Τουρκίας, έστω έμμεσα τις Τουρκικές θέσεις για την κατάσταση στην Κύπρο και αμφισβητεί με τον τρόπο αυτό , και πάλι έμμεσα την νομιμότητα της Κυπριακής Κυβέρνησης, η οποία και παρεχώρησε τις άδειες για την διεξαγωγή των γεωτρήσεων.
Τρίτον , κυρίως λόγω της συμμετοχής της Γαλλικής TOTAL ,θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κάποια ζητήματα σχετικά με την υλοποίηση της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Κύπρου –Γαλλίας με βάση την οποία θα έφθαναν στην Κύπρο πλοία του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού και αεροσκάφη της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας. Είναι σαφές, ότι η Συμφωνία αυτή υπογράφτηκε , και ως ένα μεγάλο βαθμό για την προστασία των Γαλλικών συμφερόντων στην περιοχή ( βλ. TOTAL).
Ενδιαφέρον θα έχει βέβαια, η επίσημη τοποθέτηση της Γαλλικής Κυβέρνησης , αν υπάρξει βέβαια, αφού η Γαλλία αν και σε αρκετές περιπτώσεις και δύσκολες στιγμές, έχει στηρίξει την Ελλάδα και την Κύπρο, ιστορικά τηρεί μια μάλλον επαμφοτερίζουσα τακτική απέναντι στην Τουρκία . Δεν θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής μας ιστορικά γεγονότα που ενισχύουν την άποψη αυτή, όπως για παράδειγμα η Γαλλο-Τουρκική Συμφωνία της Άγκυρας το 1921, αν και η Γαλλία ήταν αντίπαλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ( για τη Γαλλία υπόγραψε τη Συμφωνία ως εκπρόσωπος ο τότε Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης Φ. Μπουϊγιόν και για την Τουρκία ο Κεμάλ Αττατούρκ). Την περίοδο εκείνη που οι Ελληνικές Δυνάμεις επιχειρούσαν στην Μικρά Ασία, η Συνθήκη της Άγκυρας, προέβλεπε , μεταξύ άλλων και την παραχώρηση στις δυνάμεις του Κεμάλ , όλου του Γαλλικού οπλισμού που υπήρχε κυρίως στην περιοχή της Κιλικίας, από την οποία με βάση τη Συνθήκη θα αποχωρούσαν οι Γαλλικές Δυνάμεις. Ο Κεμάλ Ατατούρκ θα χρησιμοποιήσει λίγο αργότερα τον οπλισμό αυτό εναντίον των Ελληνικών Δυνάμεων ( Βλ. Μικρασιατική Καταστροφή) .
Αντίστοιχα επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στην Τουρκία, είχε κρατήσει και ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών της Γαλλίας και μετέπειτα Πρωθυπουργός κ. Ντομινίκ Ντέ Βιλπέν, όταν η Τουρκία προκειμένου να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ , είχε υπογράψει την επέκταση του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ένωσης με τα 10 νέα κράτη μέλη της ΕΕ, εξαιρώντας την Κύπρο την οποία με ειδική ανακοίνωσή της είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει και συνεπώς δεν δέχεται την εφαρμογή επέκτασης του Πρωτοκόλλου ως προς την Κύπρο. Ο κ. Ντε Βιλπέν είχε αρχικά , χρησιμοποιώντας αυστηρή γλώσσα προς την Τουρκία , αρνηθεί να συναινέσει στην έναρξη των διαπραγματεύσεων, αν δεν επεκτεινόταν η εφαρμογή του Πρωτοκόλλου και στην Κύπρο, για να μετριάσει στη συνέχεια την αρχική στάση του απέναντι στην Τουρκία με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις.
Η Τουρκία προφανώς θεωρεί, όχι χωρίς λόγο, ότι επί του παρόντος επέβαλε την άποψή της. Σοβαρότερο όμως θέμα είναι η στάση των δύο εταιρειών που φέρουν τη σημαία χωρών –μελών της ΕΕ. Η στάση αυτή δεν βοηθά καθόλου την υπόθεση της Κύπρου.
