Του Γιώργου Δημητρακόπουλου

Υπάρχουν αυτή την περίοδο πέντε περιοχικές διενέξεις μεταξύ κρατών που με βάση μία ιστορική αναδρομή των αιτίων που προκάλεσαν τους μεγάλους Πολέμους στην Ιστορία της Ανθρωπότητας , θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε πιο γενικευμένες συρράξεις με όσους κινδύνους και ολέθριες για την Ανθρωπότητα συνέπειες μία τέτοια εξέλιξη εγκυμονεί.

Η πρώτη αφορά στις  ήδη τεταμένες σχέσεις  της Ρωσίας με την Ουκρανία, που οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο μετά τα τελευταία γνωστά γεγονότα στην θάλασσα του Azov. Η δεύτερη,αναφέρεται στις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Αν και Μουσουλμανικές οι δύο χώρες ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα. Οι Ιρανοί είναι Σιίτες και οι Σαουδάραβες Σουνίτες. Οι δύο χώρες έχουν εμπλακεί  σε πολεμικές επιχειρήσεις σε τρίτες χώρες με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Υεμένη. Η Τρίτη αφορά στη διένεξη του Ισραήλ με το Ιράν ,το βαθύτερο αίτιο της οποίας είναι ο φόβος του Ισραήλ από την διαρκή προσπάθεια του Ιράν να αυξήσει την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η τέταρτη αφορά στην διαρκή διένεξη του Πακιστάν με την Ινδία. Από το 1947 που ιδρύθηκε το Πακιστάν  αφού χωρίστηκε από την Ινδία μετά την αποχώρηση των Βρετανών οι δύο χώρες ερίζουν για την περιοχή του Kasmir . Οι έριδες προκάλεσαν ήδη τρεις πολεμικές συγκρούσεις ,διαδοχικά το 1947, το 1965 και το 1999. Τέλος η Πέμπτη αφορά στον διαρκή και τελευταία έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας τόσο σε πολιτικό-στρατιωτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο . Αν η συνάντηση μεταξύ του Προέδρου των ΗΠΑ με τον Κινέζο ομόλογο  του στο Buenos Aires στο περιθώριο της Συνόδου των G20 δεν έχει αίσιο τέλος τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε μία από τις διενέξεις αυτές εγκυμονεί τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε πόλεμο που  στη δίνη του θα συμπαρασύρει και τους ένθεν κακείθεν συμμάχους των αντιμαχομένων πλευρών, με ολέθριες συνέπειες για την ήδη αρκετά ταλαιπωρημένη Ανθρωπότητα.  Όμως ένας τέτοιος πόλεμος θα υποκρύπτει όπως άλλωστε και οι προς το παρόν περιορισμένης κλίμακας διενέξεις υποκρύπτουν ανταγωνισμό μεγάλων διεθνών συμφερόντων  και των συστημάτων εξουσίας που τα στηρίζουν αφού ως ένα βαθμό ελέγχονται από αυτά. Έτσι τα αντιπολεμικά συνθήματα της δεκαετίας του ’60 που διαμορφώθηκαν από όσους ήταν αντίθετοι στον πόλεμο του Βιετνάμ γίνονται και πάλι επίκαιρα.