Την εποχή που ο Ντα Γκάμα πραγματοποίησε τα ταξίδια του στην Ινδία, η Διώρυγα του Σουέζ υπήρχε μόνο στο μυαλό κάποιων ιστορικών που είχαν καταγράψει τις σκέψεις και τις απόπειρες για την διάνοιξη της απο την εποχή των Φαραώ και μετά. Θα περάσουν τρεις και πλέον αιώνες απο την εποχή που ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος πραγματοποίησε το ιστορικά πλέον ταξίδια του,  για να γίνουν πραγματικότητα οι σκέψεις των Φαραώ και να αρχίσει η διάνοιξη της  Διώρυγας  το 1867 που θα  λειτουργήσει πλέον το 1869, δημιουργώντας  νέες διαστάσεις και προοπτικές στη σύνδεση της Ευρώπης με την Ινδία και γενικότερα με την Ασία, μιας και η θαλάσσια οδός μέσω της Διώρυγας είναι συντομότερη και ως εκ τούτου οικονομικότερη άρα προτιμητέα.

Ως αποτέλεσμα η θαλάσσια οδός που ακολούθησε ο Βάσκο Ντα Γκάμα θα περιέλθει σε δεύτερη μοίρα, αφού όλοι προτιμούσαν την νέα συντομότερη και οικονομικότερη θαλάσσια οδό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχαστεί εντελώς.

Οι μετέπειτα εξελίξεις όμως θα καταδείξουν ότι η θαλάσσια οδός του Πορτογάλου θαλασσοπόρου, δεν είχε χάσει ποτέ την αξία της. Έτσι όταν το 1956 ο τότε Πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Νασέρ κρατικοποίησε την Αγγλογαλλική εταιρεία στην οποία ανήκε η διοίκηση και η διαχείριση της Διώρυγας, επισείοντας την οργή της Γαλλίας και της Μεγ.Βρετανίας οι οποίες ανέλαβαν χωρίς επιτυχία δράση εναντίον της Αιγύπτου, και η Διώρυγα θα παραμείνει κλειστή για ένα χρόνο, η ναυσιπλοΐα ακολουθούσε  την θαλάσσια οδό που είχε ακολουθήσει ο Ντα Γκάμα.

Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και μερικά χρόνια αργότερα  με τον Πόλεμο των έξι Ημερών και την γενικότερη Αραβο-Ισραηλινή διένεξη και στη συνέχεια  με την σύγκρουση του Ισραήλ με την Αίγυπτο ως αποτέλεσμα των οποίων η Διώρυγα θα παραμείνει κλειστή ως το 1975 όταν μετά  τη συμβολή και τις ενέργειες  για τον καθαρισμό της απο τα ναυάγια του Γιάννη Λάτση και άλλων Ελλήνων εφοπλιστών, θα ξανανοίξει.

Σήμερα λόγω των επιθέσεων των ανταρτών Χούθις σε εμπορικά και πολεμικά πλοία που πλέουν στον Κόλπο του Άντεν και την Ερυθρά Θάλασσα οι μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες κατευθύνουν τα πλοία τους στην θαλάσσια οδό του Βάσκο Ντα Γκάμα, ώστε περιπλέοντας την Αφρική και το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, να φτάσουν στους προορισμούς τους στην Ινδία και την Ασία , και αντίστροφα με ασφάλεια. Το ταξίδι βέβαια αυτό διαρκεί δύο επιπλέον εβδομάδες με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις στη μεταφορά των προϊόντων, αυξήσεις στις τιμές και τα ασφάλιστρα των πλοίων.  Αυτή όμως η πραγματικότητα όσο πιο δύσκολη και αν είναι δεν μειώνει την  διαχρονική αξία της θαλάσσιας οδού που ακολούθησε ο Πορτογάλος Θαλασσοπόρος.