Από την πολυαγαπημένη αλλά ραγισμένη και εγκαταλελειμμένη από τους τοπάρχες Μηλίνα, κάνοντας τον “μεσαίο” δακτύλιο του Πηλίου, ήταν μια απόδραση ανάσας, με σταθμό για φαγητό στον Κισσό, στους αγαπημένους φίλους τριών δεκαετιων Ρία και Βασίλη, που συνεχίζουν την λειτουργία του υπέροχου εστιατορίου “Συνάντησις” του ζεύγους Καρκαλα, έναντι του ναού της Αγίας Μαρίνας Κισσού, αυτού του μοναδικής αξίας βυζαντινού μνημείου τριών αιώνων.

Διαδρομή με πέρασμα αρχικά από το Χόρτο και το Νεοχώρι ,με θέα τον Παγασητικό και μετά “έξοδος” στο Αιγαίο, περνώντας από το Καλαμάκι (με τις ξακουστές πλάκες Προπάν),την Λαμπινού, το Ξουρίχτι, τους τέσσερις μαχαλάδες της πάντοτε υπέροχης Τσαγκαράδας, το Μούρεσι, απολαμβάνοντας όλα τα χωριά, τα δάση, τα νερά, το απέραντο Αιγαίο (στο οποίο ο αέρας λυσσομανούσε και ήταν γεμάτο “προβατάκια”) και μετά… Stop, για τρεις ώρες στους καρδιακούς φίλους, που επαγγελματικά κρατούν πολύ ψηλά τους χώρους του εστιατορίου και του ξενώνα τους δίπλα (είτε οι επισκέπτες είναι γνωστά πρόσωπα π.χ. Χαρούλα Αλεξίου, Λάκης Λαζόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη κ.α, είτε είναι οι ανώνυμοι και άλλοι επώνυμοι που αποζητούν ηρεμία και επαφή με την φύση.

Μόλις 5 χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκεσαι στον Αη Γιάννη, παρακολουθώντας την θάλασσα με τα καμώματα της, ανάλογα με τις εποχές και τις ορέξεις του Ποσειδώνα.

Κατά την αναχώρηση ο κ.Κώστας Καρκαλας ως άνθρωπος φιλικός και ευγενικός πάντοτε, προσέφερε μια σακούλα με κάστανα, ως φίλεμα για την επίσκεψη.

Η επιστροφή έγινε στην Μηλίνα με πορεία από τον άριστο νέο δρόμο Χανίων-Κισσού έως τον Βόλο μέσα σε 40 λεπτά. Φθάνοντας στις “Αγριολεύκες” πήραμε μια εικόνα από τις πασπαλισμένες με το πρώτο χιόνι πίστες για σκιέρ. Η συνέχεια προς τον Βόλο γνωστή: Χάνια και μέσω Πορταριάς, Κατηχωρίου, Επισκοπής, Αηδονοφωλιών.

Μετα Αγριά και ακολούθως όλο το παράλιο μέτωπο του Παγασητικού ως την Μηλίνα.

Ψυχολογικό ξεμπούκωμα στην φύση…