Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Τούρκος Πρόεδρος προχώρησε σε ένα ακόμη βήμα σε βάρος των ΗΠΑ, αυτή τη φορά στον αμυντικό τομέα. Δια στόματος του Υπουργού Άμυνας κ. Γιασάρ Γκιουλέρ η Τουρκία δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον για την προμήθεια των Αμερικανικών μαχητικών  αεροσκαφών  F-35 – υπενθυμίζεται ότι στο στο σχετικό πρόγραμμα κατασκευής των εν λόγω αεροσκαφών συμμετέχει και το Ισραήλ, ενώ η Τουρκία είχε αποκλειστεί  απο τις ΗΠΑ το 2019 λόγω της  προμήθειας του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S 400-  αλλά για την προμήθεια 40 Ευρωπαϊκών Eurofighter EF 2000 που παράγονται απο την κοινοπραξία Γερμανίας-Ισπανίας- Μεγ. Βρεταννίας, παρά το γεγονός ότι η Γερμανία , η συναίνεση της οποίας απαιτείται αφού είναι μέλος της κοινοπραξίας, έχει εκφράσει επιφυλάξεις για τη συγκεκριμένη προμήθεια. Βέβαια, η επιλογή των Eurofighter απο την Τουρκία έχει και μια ανθελληνική “σπόντα”, αν θυμηθεί κανείς ότι παλαιότερα επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή είχαν γίνει συζητήσεις με την τότε Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ για την προμήθεια απο την Ελλάδα τέτοιου τύπου αεροσκαφών, που όμως δεν τελεσφόρησαν με αποτέλεσμα την ενόχληση της Καγκελαρίου, ενώ σήμερα η χώρα μας προτίμησε τα Γαλλικά αεροσκάφη Rafale που θεωρούνται ότι είναι αντίστοιχα των Eurofighter, και άρα η προμήθεια του ενός τύπου εξισορροπείται απο την προμήθεια του άλλου.

Έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές  στην Ουάσιγκτον σχολιάζοντας αυτές τις κινήσεις ανέφεραν ότι συνιστούν πράξη εκδίκησης κατά των ΗΠΑ για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί οι ΗΠΑ αντέδρασαν , όπως ήταν λογικό, στην αγορά του  Ρωσικού συστήματος S-400 απο την Τουρκία παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, και άρα οφείλει να προμηθεύεται οπλικά συστήματα συμβατά με το σύνολο των οπλικών συστημάτων της Συμμαχίας, πράγμα που δεν συμβαίνει με το εν λόγω σύστημα, και  δεύτερον, γιατί σχετικά με την προμήθεια των αεροσκαφών F-16, για την οποία η Τουρκία, όπως είναι γνωστό είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο το Αμερικανικό Κογκρέσο όσο και αξιωματούχοι της αμερικανικής διοίκησης, είχαν συνδέσει την προμήθεια αυτή, αφενός με την άρση των Τουρκικών επιφυλάξεων για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αφετέρου με την μη χρήση των αεροσκαφών αυτών για παραβιάσεις του Ελληνικού Εθνικού Εναερίου χώρου.

Σήμερα, όσον αφορά το ζήτημα της Σουηδίας, όπως είναι γνωστό, ο κ. Ερντογάν και η Κυβέρνηση του, έχουν υπογράψει το σχετικό πρωτόκολλο, το οποίο όμως δεν έχει ακόμη κυρωθεί απο την Τουρκική Εθνοσυνέλευση, ενώ σχετικά με τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εθνικού εναερίου χώρου, τόσο αξιωματούχοι της Τουρκικής Κυβέρνησης όσο και Τούρκοι λομπίστες στην Αμερικανική πρωτεύουσα, διαβεβαιώνουν την Αμερικανική Κυβέρνηση ότι τα ζητήματα με την Ελλάδα εξελίσσονται πολύ καλά και άρα δεν υπάρχει θέμα.

Πέρα όμως απο αυτή την εκδικητική μανία εναντίον των ΗΠΑ, πίσω απο αυτές  τις κινήσεις του Τούρκου Προέδρου υποκρύπτονται και άλλες σκοπιμότητες ιδιαίτερα μάλιστα αφού οι κινήσεις αυτές, που δεν πρέπει να θεωρούνται τυχαίες, έγιναν εν μέσω του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, στον οποίο ο κ. Ερντογάν στήριξε και στηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς εναντίον του Ισραήλ, στήριξη για την οποία έχει επικριθεί και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Αυτό που φαίνεται να απασχολεί περισσότερο τον ” Σουλτάνο ”  και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ, είναι η μετά τον τερματισμό του πολέμου πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί, όχι μόνο στην φλεγόμενη περιοχή  της Γάζας αλλά , ενδεχομένως, σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η οποία θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ακόμη και επαναχάραξη των συνόρων της περιοχής, κεντρικό σημείο της οποίας θα είναι και η ίδρυση Κουρδικού κράτους, ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας για την Τουρκία, αλλά και για το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία που συνεπώς θα ήθελαν με κάθε τρόπο να αποφευχθεί, μιας και μεταξύ άλλων μια τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται και απώλεια απο κάθε μια απο αυτές τις χώρες των εδαφών τους, στα οποία κατοικούν Κούρδοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μετά τον πόλεμο στη Γάζα πραγματικότητα θα επηρεάσει την σημερινή , εύθραυστη μεν, υπαρκτή δε ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι δυνάμεις που είναι παραδοσιακά εχθρικές προς το Ισραήλ, όπως το Ιράν και η Χεζμπολάχ είναι πολύ προσεκτικές όσον αφορά στο βαθμό ανάμειξης τους  στην αντιπαράθεση του Ισραήλ με τη Χαμάς, ενώ άλλες χώρες όπως η Ιορδανία και η Αίγυπτος αρνούνται την ” φιλοξενία ” Παλαιστινίων προσφύγων επιμένοντας όπως άλλωστε και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, στην μη αποχώρηση των Παλαιστινίων απο την λωρίδα της Γάζας, ενώ οι ΗΠΑ που παραδοσιακά  στηρίζουν το Ισραήλ δείχνουν να επικεντρώνονται στην ανάγκη τερματισμού των πολεμικών επιχειρήσεων , στην τεράστιας σημασίας ανθρωπιστική διάσταση και, στο βάθος ,στην αναζωπύρωση των Συμφωνιών του Αβραάμ, που θεωρούνται υπέρ του Ισραήλ και που η υλοποίηση των οποίων σήμερα λόγω του πολέμου στη Γάζα έχει ανασταλεί.

Σκεπτόμενοι την μετά τον τερματισμό του πολέμου πραγματικότητα ο Τούρκος Πρόεδρος δεν θα ήθελε με κανένα τρόπο να δει το Ισραήλ να ανακτά την Λωρίδα της Γάζας, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος της χώρας  κ. Ι. Χέρτσογκ στην βρετανική εφημερίδα Financial Times, και για έναν άλλο λόγο. Όπως έχει κατά καιρούς συζητηθεί, στην ΑΟΖ που αντιστοιχεί στη Λωρίδα της Γάζας υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ως εκ τούτου ο κ. Ερντογάν που αποδίδει τεράστια σημασία στην παρουσία της Τουρκίας, που στερείται ενεργειακών φυσικών πόρων, στον διεθνή ενεργειακό συσχετισμό δυνάμεων, θεωρεί ότι ο στόχος του αυτός επιτυγχάνεται καλύτερα και ευκολότερα όταν η Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται υπό την διοίκηση της Χαμάς την οποία σκανδαλωδώς υποστηρίζει, παρά υπο την διοίκηση του Ισραήλ με το οποίο αποπειράθηκε να συζητήσει το ενεργειακό ζήτημα, χωρίς όμως  κανένα αποτέλεσμα.

Με αυτά ως δεδομένα ο Τούρκος Πρόεδρος αποφάσισε μια στροφή προς την Ευρώπη, αρκετές τελευταίες επιλογές της οποίας όπως για παράδειγμα η θέση της  Ε.Ε για την έκβαση του Πολέμου στη Γάζα  και η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, με πολλές απο τις οποίες η Τουρκία διατηρεί στενές σχέσεις, τον βολεύουν , και θέλησε να επισφραγίσει την στροφή αυτή και με ένα μεγάλο ” δώρο ”  στην Ευρωπαϊκή Βιομηχανία, θεωρώντας ότι έτσι θα πετύχει ευκολότερα τους στόχους του, αφού όπως υπογραμμίζει και ο αρχαίος Έλληνας ρήτορας Δημοσθένης στον Ολυνθιακό του λόγο ” δει δη χρημάτων …και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων”.