AllTimeClassic
‘Ομορφη, ανώριμη, ζηλιάρα, ανισόρροπη, ανόητη, θυελλώδης, μερικά μόνο από τα επίθετα που χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν τη Μαρία Ελεονώρα του Βραδεμβούργου, μια Γερμανίδα πριγκίπισσα που έγινε βασίλισσα σύζυγος της Σουηδίας.
Η ζωή της θα μπορούσε να είναι ισοδύναμη με μελόδραμα, τραγωδία, μυστήριο και περιπέτεια, με μια μικρή δόση ακούσιας τραγωδίας, ανακατεμένη όμως στις σωστές αναλογίες.
‘Ηταν μια γυναίκα που λάτρευε το σύζυγό της, τον Γουσταύο Αδόλφο βασιλιά της Σουηδίας, περιφρονώντας την μικρή της κόρη Χριστίνα που θα κληρονομούσε το θρόνο, σε τέτοιο βαθμό που πολλοί πίστευαν ότι προσπάθησε να οργανώσει ακόμη και τη δολοφονία της, αλλά και να προκαλέσει αναταραχή σε τρεις χώρες, με την άστατη και επικίνδυνη προσωπικότητά της και τις υπερβολικές απαιτήσεις της.
Αυτή η απίθανη ιστορία ξεκινάει το 1616 όταν ο 22 χρόνος Γουσταύος Αδόλφος σύντομα θα γινόταν βασιλιάς και έψαχνε να βρει νύφη προτεστάντη.
Είχε ακούσει πολλές αναφορές για την δεκαεπτάχρονη, πανέξυπνη πριγκίπισσα, Μαρία Ελεονώρα κόρη του Τζον και της ‘Αννα Σίκισμουντ δούκισσας της Πρωσίας.
Μα δεν ήταν πολλοί εκείνοι που ήταν υπέρ της ένωσης αυτής, ειδικά ο αδελφός της πριγκίπισσας ο Γεώργιος Γουίλιαμ δούκας της Πρωσίας που φοβόταν ότι θα τους οδηγούσε σε συγκρούσεις, ιδιαίτερα με τη γειτονική Πολωνία, η οποία βρισκόταν σε αντίθεση με τη Σουηδία εκείνη την περίοδο. ‘Εγραψε λοιπόν στον Γουστάυο Αδόλφο να μην ενδώσει στην επιθυμία του και να μην προχωρήσει στη γνωριμία του με την νεαρή Ελεονώρα.
Ο Γουσταύος Αδόλφος βέβαια, δεν αποθαρρύνθηκε και το 1620 ταξίδεψε στο Βερολίνο για να πραγματοποιήσει την επιθυμία του, συναντήθηκε μυστικά με τη δούκισσα και την κόρη της. Σύντομα η δούκισσα ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις του γάμου με το Γουστάυο, ο οποίος αφού συμφώνησε, επέστρεψε περιχαρής στο σπίτι του να ετοιμαστεί για τη νύφη.
Ο Τζόρτζ Γουίλιαμ που μόλις είχε διαδεχθεί τον πατέρα του, έμεινε αποσβολωμένος μόλις πληροφορήθηκε την μηχανορραφία της μητέρας του. Ωστόσο η Μαρία Ελεονώρα παρά τις αντιρρήσεις του, μπήκε κρυφά σ’ ένα πλοίο που την πήγε στη Στοκχόλμη. Λίγες εβδομάδες αργότερα έγιναν οι γάμοι.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν ομαλά στην αρχή και οι πρέσβεις που επισκεπτόταν το παλάτι έβρισκαν γοητευτική τη νέα βασίλισσα και τον επικροτούσαν για την επιλογή του και το εξαίσιο γούστο του. Μετά από λίγο όμως άρχισαν τα πρώτα προβλήματα. Η Ελεονώρα άρχισε να μισεί τη Στοκχόλμη θεωρώντας τη, μια χαμηλού επιπέδου και απολίτιστη χώρα που δεν έχει το επίπεδο και τη ζωντάνια του Βερολίνου.
‘Ηταν πολύ ψυχρή με τους Σουηδούς και το κλίμα άρχισε να γίνεται εύθραυστο, παρόλο που στην αρχή προσπάθησε να βρει τρόπους να προσαρμοστεί, ενώ δημιούργησε και δικό της σύστημα ψυχαγωγίας φέρνοντας κωμικούς, ηθοποιούς, τραγουδιστές, μπαλέτα και χορευτές από τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Εκτός των άλλων η Ελεονώρα ήταν κυκλοθυμική, επιρρεπής σε ξεσπάσματα θυμού με άσχημα λόγια, τα οποία τις περισσότερες φορές απευθυνόταν στο σύζυγό της και βασιλιά μπροστά σε τρίτους. Το παράξενο είναι, ότι ήταν ακόμη πολύ ερωτευμένη μαζί του και της έλειπε αφάνταστα όταν εκείνος έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα, σε στρατιωτικές εκστρατείες. Εκείνη έπεφτε σε βαθιά κατάθλιψη και έμενε χωρίς φαγητό και χωρίς ύπνο για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Με το Βασιλιά να λείπει για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα έγινε επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουν έναν αρσενικό διάδοχο για το θρόνο.’Εξι μήνες μετά το γάμο τους η Ελεονώρα γέννησε ένα θνησιγενές κορίτσι. Δύο χρόνια αργότερα γέννησε άλλο ένα κορίτσι το οποίο πέθανε μέσα σε έντεκα μήνες. Το Μάιο του 1625 γέννησε ένα τρίτο παιδί, αγόρι αυτή τη φορά αλλά και αυτό θνησιγενές.
Το 1626 ”ο θαυματουργός” Γουστάυος επέστρεψε από τις εκστρατείες στη Στοκχόλμη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και η Ελεονώρα έμεινε για τέταρτη φορά έγκυος. Μετά από εννέα μήνες, αυτή τη φορά γέννησε ένα υγιές μωρό, αλλά όλο του το σώμα ήταν γεμάτο τρίχες, από το κεφάλι μέχρι τις πατούσες ήταν καλυμμένο με πυκνό τρίχωμα και μόνο το πρόσωπό του φαινόταν.
Στην αρχή υπέθεσαν ότι είναι αγόρι, ψάχνοντας όμως καλύτερα διαπίστωσαν ότι ήταν πάλι κορίτσι. ‘Ολοι έτρεμαν την αντίδραση του Γουστάβου και φοβόταν να του πουν πως είναι το μωρό και να του το παρουσιάσουν, ακόμη και η Ελεονώρα . Όταν τελικά του πήγαν το μωρό για να διαπιστώσει μόνος του τι συμβαίνει, αυτός ενθουσιάστηκε όταν το είδε και είπε ότι θα γίνει πολύ έξυπνη και δυναμική βασίλισσα και της έδωσε το όνομα της μητέρας του ,Χριστίνα. Μάλιστα έδωσε εντολή να την ανακηρύξουν διάδοχο με όλες τις απαραίτητες τιμές που γίνονται για αρσενικό διάδοχο του θρόνου, σύμφωνα με το βασιλικό πρωτόκολλο.
Η Ελεονώρα βέβαια είχε διαφορετική άποψη. Δεν μπορούσε να δεχτεί, ότι αντί για ένα όμορφο αρσενικό υγιή διάδοχο, είχε γεννήσει αυτό το τριχωτό τέρας με τη μεγάλη μύτη και τα σκούρα μάτια και διέταξε να το πάρουν από μπροστά της και να μην της το ξαναφέρουν ποτέ.
Συγκλονιστικά και περίεργα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν ξαφνικά. Μια λεπίδα έπεσε από την οροφή στην κούνια του μωρού και παραλίγο να το συνθλίψει. Ενώ μια άλλη φορά το μικρό κοριτσάκι έπεσε από τη μεγάλη σκάλα του παλατιού και παραλίγο να μείνει παράλυτη για όλη της τη ζωή. Ο Γουστάυος που λάτρευε την Χριστίνα, κατηγόρησε την Ελεονώρα, ότι είναι μια πολύ άρρωστη, τρελή και επικίνδυνη γυναίκα.
Της απαγόρευσε να την βλέπει και να την πλησιάζει και την πήρε στα διαμερίσματά του, ενώ ανέλαβε ο ίδιος την ανατροφή της, αλλά σαν να ήταν αγόρι. Την έπαιρνε μαζί του στις εκστρατείες και στις μάχες. Της μάθαινε πως να πολεμά, να στοχεύει, να ιππεύει, να κυνηγά αλλά και πως να πίνει αλκοόλ και να λέει ανδρικά ”βρώμικα” αστεία.
Στο μεταξύ ο Γουστάυος αναλάμβανε πολύ δύσκολες και ριψοκίνδυνες αποστολές στις εκστρατείες που πήγαινε και στην τελευταία μάχη του Λούτζεν, ο 37 χρονος Γουστάυος σκοτώθηκε.
Το 1633 η Ελεονώρα επέστρεψε στη Σουηδία με το σώμα του αγαπημένου της Γουστάυου, το οποίο αρνήθηκε να θάψει για ένα χρόνο και ανάγκασε τη Χριστίνα να ζει σε απομόνωση σε υπόγειο, μαυροφορεμένη χωρίς να βλέπει καθόλου το φως του ήλιου. Μάλιστα έβαλε την καρδιά του Γουστάου σε μια χρυσή λάρνακα και την κρέμασε στο κρεβάτι της Χριστίνας.
Πολύ σύντομα η Χριστίνα αρρώστησε βαριά. Η Ελεονώρα ήθελε να αναλάβει την αντιβασιλεία αλλά δεν τα κατάφερε καθώς υπήρχε ”ο διάδοχος” κόρη της. Οπωσδήποτε η ασταθής και επικίνδυνη συμπεριφορά της, έκαναν το βασιλικό συμβούλιο να απορρίψει αυτή την πιθανότητα.
Το Βασιλικό Στέμμα της Σουηδίας. Βασιλικό θησαυροφυλάκιο στο παλάτι της Στοκχόλμης στη Σουηδία
Η Ελεονώρα δεν έμεινε στην απόφαση του βασιλικού συμβουλίου και άρχισε να παίρνει πρωτοβουλίες πολύ επικίνδυνες για τη χώρα. Άρχισε να γίνεται πολύ φιλική με τους Δανούς οι οποίοι ήταν εχθροί της Σουηδίας και ήθελε να παντρέψει την Χριστίνα με το Δανό πρίγκιπα Ούλρικ. Το βασιλικό συμβούλιο εκνευρίστηκε πάρα πολύ με τη συμπεριφορά της και άρχισε να παρακολουθεί κάθε της κίνηση.
Το 1636 η Ελεονώρα έχασε όλα της τα γονικά δικαιώματα και δεν μπορούσε να επιστρέψει στο Βραδενβούργο καθώς το βασιλικό συμβούλιο της το απαγόρευσε. Εκείνη βέβαια οργάνωσε την μυστική απόδραση της. ‘Εφυγε μεταμφιεσμένη με ένα Δανέζικο πλοίο. Ο Δανός Βασιλιάς Κριστιάν δεν χάρηκε καθόλου για την άφιξή της και προσπάθησε να τη στείλει στο Βραδεμβούργο, αλλά ο αδελφός της Γεώργιος Γουίλιαμ. δεν τη δέχτηκε και παρέμεινε στη Δανία μέχρι το θάνατο του, αμέσως μετά επέστρεψε στη Γερμανία. Η Γερμανία απαίτησε από τη Σουηδία να παρέχει τα χρήματα για τη διαβίωση της Ελεονώρας, με αποτέλεσμα η νεαρή Χριστίνα που δεν ήθελε να εγκαταλείψει τη μητέρα της, να πρέπει να πληρώνει από τα δικά της προσωπικά έσοδα, τα απαιτούμενα ποσά για τη συντήρηση της.
Η ανισόρροπη Ελεονώρα άρχισε να νοσταλγεί τη Σουηδία, έτσι το 1648 η βασίλισσα πλέον Χριστίνα σε ηλικία 22 χρόνων λυπήθηκε την Ελεονώρα και έκανε τους απαραίτητους διακανονισμούς, ώστε η μητέρα της να επιστρέψει στη Σουηδία. Περιμένοντας την αναγκάστηκε λόγω καθυστέρησης του πλοίου να στρατοπεδεύσει στο λιμάνι όπου και αρρώστησε.
Το 1650 η Ελεονώρα παρακολούθησε την στέψη της κόρης της βασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας, και έκτοτε έμεινε σε ένα Πύργο που της παραχώρησε η κόρη της δίπλα στο παλάτι. Η βασίλισσα της Σουηδίας Χριστίνα θα παραμείνει για λίγο στο θρόνο και τέσσερα χρόνια μετά εξουθενωμένη απ’ όσα τις είχε προκαλέσει η μητέρα της, παραιτήθηκε υπέρ του εξαδέλφου της Κάρολου Γουστάυου κρίνοντας ότι θα ήταν καλύτερο για τη Σουηδία να βρίσκεται ένας άνδρας στο θρόνο.
