Οι κινητοποιήσεις  των « Κίτρινων Γιλέκων» και τα προχθεσινά επεισόδια στο κέντρο τη Γαλλικής πρωτεύουσας  έδειξαν ότι υπάρχει το ενδεχόμενο μιας παρατεταμένης και βίαιης αμφισβήτησης της σημερινής εξουσίας,  κατά τον ίδιο τρόπο που είχε συμβεί τον Μάη του 1968.

Όμως οι εικόνες των επεισοδίων,θέτουν και ένα κρίσιμο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν διαδηλωτές που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά, να διαδηλώνουν από κοινού, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό  συγκλίσεις που αποτελούν την ισχυρή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το νέο αυτό κίνημα.

Η  απάντηση στο ερώτημα μπορεί να δοθεί αν τροποποιηθεί η κεντρική ιδέα του και αν  αντί να ζητείται απάντηση στο γιατί υπάρχει μια τέτοια σύγκληση , να ζητείται λύση στο ερώτημα εναντίον ποίου στρέφεται η νέα αυτή μαζική κινητοποίηση.

Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Η νέα αυτή εξέγερση  στρέφεται εναντίον του Προέδρου Emmanuel Makron, του «κόσμου» του , των μεταρρυθμίσεων του και της πολιτικής και οικονομικής φιλοσοφίας πάνω στις οποίες στηρίζονται οι μεταρρυθμίσεις αυτές.