AllTimeClassic
Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, παράλληλα με τις σκληρές μάχες και αερομαχίες , αναπτύχθηκαν και πολύ σοβαρές επιστημονικές προσπάθειες με στόχο την εξεύρεση πρόσθετων μέσων η χρήση των οποίων , θα δημιουργούσε προβλήματα στον αντίπαλο με σκοπό τον επηρεασμό των πολεμικών επιχειρήσεων και κατ’ επέκταση της έκβασης του Πολέμου.
Μέσα σε αυτή την παράλληλη, με τον σχεδιασμό των μαχών και των άλλων πολεμικών επιχειρήσεων, στρατηγική , εντάσσεται και η επιστημονική εργασία της φυσικού Joan Strothers-Curran, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία της κατάλληλης τεχνολογίας η χρήση της οποίας θα επέτρεπε στα αεροσκάφη να πετούν απαρατήρητα από τα radar του εχθρού.
Γεννημένη σε μία πόλη της Ουαλίας η Joan Strothers τότε, θα εγγραφεί το 1934, στο Πανεπιστήμιο Cambridge όπου θα σπουδάσει με υποτροφία Φυσική. Τελειώνοντας το πρώτο στάδιο των σπουδών της , θα βρεθεί στο διακεκριμένο εργαστήριο του πανεπιστημίου, το Cavendish, όπου θα ξεκινήσει το διδακτορικό της στη Φυσική, και θα αρχίσει να εργάζεται μαζί με έναν νέο ερευνητή , τον Samuel Curran. Ενώ η επιστημονική έρευνα των δύο εξελισσόταν κανονικά, οι εξελίξεις που θα οδηγούσαν στο ξέσπασμα του Πολέμου, είχαν ως συνέπεια την μετάθεση και των δύο στο Exeter προκειμένου να ασχοληθούν με στρατιωτικά ερευνητικά προγράμματα. Εκεί οι δύο ερευνητές θα αναπτύξουν τις λεγόμενες ασφάλειες εγγύτητας που χρησιμοποιήθηκαν για την καταστροφή των εχθρικών αεροσκαφών και πυραύλων και εκεί η Joan θα παντρευτεί τον Sam , και θα γίνει πλέον η Joan Curran. Το 1940 το ζεύγος θα μετατεθεί στο Ίδρυμα Έρευνας των Τηλεπικοινωνιών , γνωστό ως TRE, όπου η Joan θα συμμετάσχει στην ομάδα έρευνας του Βρετανού φυσικού και ειδικού στην επιστημονική στρατιωτική κατασκοπεία R.V. Jones ο οποίος εργαζόταν για την εξεύρεση μιας μεθόδου που θα επέτρεπε στα αεροσκάφη των Συμμάχων να πετούν χωρίς να γίνονται αντιληπτά από τα radar του εχθρού.
Σύμφωνα με τα όσα εξήγησε ο ίδιος ο Jones στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε με τον τίτλο « Most Secret War» ( Ο πιο Μυστικός Πόλεμος) μερικές εκατοντάδες λεπτών ανακλαστήρων μπορούν να δημιουργήσουν την ίδια αντανάκλαση ενέργειας με εκείνη που δημιουργούσε ένα μεγάλο Βρετανικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος. Έτσι ένας σωρός από ανακλαστήρες είτε μετάλλου είτε πλαστικού, εκτοξευόμενος ή ριπτόμενος θα ήταν αρκετός για να δημιουργηθεί ένα είδος νέφους με αποτέλεσμα είτε να μην είναι δυνατός ο εντοπισμός της θέσης ενός αεροσκάφους κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής , είτε να δημιουργηθεί η εντύπωση στον εχθρό ότι πρόκειται για μεγάλης κλίμακας αεροπορική επιδρομή ενώ στην πραγματικότητα θα επρόκειτο για ένα η δύο αεροσκάφη.
Η Joan Curran θα εργαστεί σκληρά προκειμένου να τελειοποιήσει τους ανακλαστήρες, πράγμα που θα επιτύχει το 1942 καταλήγοντας σε ένα σχήμα ανακλαστήρων που ήταν λεπτές ταινίες από αλουμινόχαρτο συσκευασμένες ώστε να είναι δυνατή η ρίψη τους από αεροσκάφος . Τέτοιες ρίψεις από βομβαρδιστικά αεροσκάφη σε πυκνά χρονικά διαστήματα ( μία ρίψη ανά λεπτό), θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα σύννεφο παρόμοιο με πυκνό σύννεφο καπνού, που θα αχρήστευε στην ουσία τα radar του εχθρού. Οι Βρετανοί θα ονομάσουν την ανακάλυψη αυτή Window (Παράθυρο) και θα την χαρακτηρίσουν ως ένα αποτελεσματικό μέτρο αντιπερισπασμού στα radar του εχθρού. Οι ρίψεις των ανακλαστήρων αυτών θα εφαρμοστούν , πρώτα στις μεγάλες αεροπορικές επιδρομές εναντίον του Αμβούργου που είναι γνωστές με την ονομασία επιχείρηση Gomorrah, και στη συνέχεια κατά την απόβαση στη Νορμανδία , προκειμένου να προκληθεί σύγχυση στις Γερμανικές δυνάμεις σχετικά με το ακριβές σημείο της απόβασης . Πρόκειται για τις δύο επιχειρήσεις ρίψης ανακλαστήρων γνωστές με τις ονομασίες Taxable και Glimmer οι οποίες σε συνδυασμό με κάποιες ρίψεις αλεξιπτωτιστών, έστρεψαν την προσοχή των Γερμανών στις βορειότερες περιοχές της Γαλλίας αντί της Νορμανδίας.
Μετά το τέλος του Πολέμου η Joan Curran θα συνεχίσει να εργάζεται στον τομέα της στρατιωτικής τεχνολογίας και στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ όπου θα συμμετάσχει και στο περιβόητο Manhattan Project, το άκρως απόρρητο Αμερικανο-Βρετανικό πρόγραμμα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Η ανακάλυψη της θα χρησιμοποιηθεί και στον πόλεμο της Μεγάλης Βρετανίας με την Αργεντινή για τα νησιά Falkland , με κάποιες αυτοσχέδιες τροποποιήσεις ώστε οι ρίψεις να μπορούν να γίνουν από τα αεροσκάφη Harrier που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο αυτό, ενώ έχει επίσης χρησιμοποιηθεί προκειμένου να παρεμποδιστούν τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι και να μην φθάνουν στον στόχο τους.
Αν και λιγότερο γνωστή η επιστημονική εργασία της Joan Curran, η συμβολή της στην νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καθοριστική.
