Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Με την αποχώρηση του Προέδρου των ΑΝΕΛ κυρίου Πάνου Καμμένου και δύο ακόμη στελεχών του κόμματος που μετέχουν στην Κυβέρνηση, της υφυπουργού Άμυνας κυρίας Μ. Κόλλια- Τσαρουχά και του υφυπουργού Μεταφορών κ. Ν. Μαυραγάνη , και την υποβολή από τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα του αιτήματος για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση ( η σχετική ψηφοφορία θα διεξαχθεί κατά πάσα πιθανότητα την Τετάρτη το βράδυ) δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις , με φόντο τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις που θα διεξαχθούν εντός του 2019.
Τα όσα ειπώθηκαν, σήμερα με τις δηλώσεις τόσο του Πρωθυπουργού όσο και του παραιτηθέντος Υπουργού Εθνικής Άμυνας ,οδηγούν στο συμπέρασμα ότι παρά το φορτισμένο κλίμα και κάποιες εντάσεις των τελευταίων ημερών , το «διαζύγιο» των δύο κυβερνητικών εταίρων ήταν τελικά «συναινετικό» .Έτσι δεν απειλείται , εκτός απροόπτου που δεν διαφαίνεται σήμερα τουλάχιστον, η κυβερνητική πλειοψηφία, και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πλέον αφού και η Υπουργός Τουρισμού κυρίου Έλενα Κουντουρά, και ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βασίλης Κόκκαλης που είναι βέβαιο ότι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση θα διαγραφούν , κατά τα λεγόμενα του κυρίου Καμμένου, από τους ΑΝΕΛ, θα μπορεί να επικεντρωθεί στην διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Όσο και αν δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόθεση αμφισβήτησης της θέσης του Προέδρου των ΑΝΕΛ για την ουσία της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυτή προφανώς δεν ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίο ο κ. Καμμένος αποφάσισε και προχώρησε στην αποχώρηση του από την Κυβέρνηση. Ήταν ο ένας από τους βασικούς λόγους. Ο δεύτερος και επίσης σημαντικός λόγος ήταν προφανώς το πολιτικό μέλλον των ΑΝΕΛ, τα ποσοστά των οποίων παρουσιάζονται σε ορισμένες περιοχές της χώρας , αρχής γενομένης από τη Βόρειο Ελλάδα, επικίνδυνα χαμηλά, όχι όμως μόνο για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, αλλά και για την στήριξη των ΑΝΕΛ στις κυβερνητικές αποφάσεις που αφορούν τα οικονομικά ζητήματα και την ως τώρα, στην ουσία, ανοχή στο θέμα των σχέσεων Κράτους- Εκκλησίας.
Είναι γνωστό ότι ο κύριος όγκων των οπαδών των ΑΝΕΛ που έδωσε στο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 το σημαντικό ποσοστό ( υπερέβαινε το 10%) χαρίζοντας του ως αποτέλεσμα έναν σημαντικό αριθμό βουλευτών ( 33 τον αριθμό), αποτελείται από πολίτες που δεν θέλουν λύση της εκκρεμότητας με τα Σκόπια με όνομα που να περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, δεν συμφωνούν με την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης γενικά και ειδικότερα διότι επλήγησαν σημαντικά από αυτήν και θεωρούν ότι οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, έπρεπε να παραμείνουν ως έχουν. Βλέποντας το κόμμα το οποίο εψήφισαν, θεωρώντας ότι με βάση τις προεκλογικές εξαγγελίες του Προέδρου και των στελεχών του, θα υπερασπιστεί τις παραπάνω θέσεις ,να μην αντιστέκεται ουσιαστικά και να παραμένει στην Κυβέρνηση , άρχισαν να απομακρύνονται σταδιακά , με συνέπεια την συρρίκνωση των ποσοστών του κόμματος γεγονός που κατέστησε την πολιτική επιβίωση των ΑΝΕΛ υπό αίρεση.
Ο κύριος Καμμένος , ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τις απόψεις του, έχει, κατά γενική ομολογία, ανεπτυγμένο το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης . Ως εκ τούτου προφανώς θεώρησε ότι ήταν απαραίτητη μία θεαματική κίνηση μέσα από την οποία θα ήταν πλέον διακριτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ των δύο εταίρων σε ορισμένα ζητήματα ξεκινώντας φυσικά από το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε είναι και η δήλωση του Προέδρου των ΑΝΕΛ, στη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε μετά την συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό, σύμφωνα με την οποία, δεν πρόκειται να παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση διότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με ψήφο υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Με την αποχώρηση από την Κυβέρνηση και στη συνέχεια με την διαγραφή εκείνων που παραμένουν στην Κυβέρνηση και θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτήν , ο κ. Καμμένος πιστεύει ότι θα συγκρατήσει και θα ανακτήσει έναν σημαντικό αριθμό οπαδών των ΑΝΕΛ από μία «επιστροφή» κυρίως στη Νέα Δημοκρατία ανασυγκροτώντας με τον τρόπο αυτό το κόμμα του. Είναι άξιο προσοχής εν προκειμένω και το γεγονός ότι ο απερχόμενος Υπουργός Εθνικής Άμυνας αφιέρωσε δυσανάλογα πολύ χρόνο για να επικρίνει τη Νέα Δημοκρατία και να περιγράψει τις διαφορές των ΑΝΕΛ με αυτήν.
Φυσικά μια τέτοια στρατηγική και προσπάθεια του κ. Καμμένου είναι και βολική για τον ΣΥΡΙΖΑ που βάσιμα θεωρεί ότι κάθε ψήφος που αποκόπτεται από την Νέα Δημοκρατία είναι υπέρ του. Εξ’ ου προφανώς και το « συναινετικό »διαζύγιο. Έτσι οι πολιτικές κινήσεις και διεργασίες το επόμενο διάστημα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
