Φωτογραφία Alberto Pizzoli, AFP |France 24 

AllTimeClassic

Η  πρόσφατη  συνάντηση ανάμεσα στην Μαρί Λεπέν Πρόεδρο του Γαλλικού κόμματος « Εθνικό Μέτωπο» και στον Ματέο Σαλβίνι Πρόεδρο της Ιταλικής  « Λέγκας του Βορρά» η οποία σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των δύο πολιτικών έγινε σε πολύ θερμή ατμόσφαιρα με αντικείμενο την συνεργασία των δύο κομμάτων τους, που ανήκουν στη σφαίρα της λεγόμενης πατριωτικής Δεξιάς, στις επικείμενες Ευρωεκλογές, προμηνύει εκπλήξεις για τις Βρυξέλλες και κατ’ επέκταση για το μέλλον της Ευρώπης.

Και τούτο γιατί πέρα από το γεγονός ότι τα δύο κόμματα καταγράφουν αρκετά υψηλά ποσοστά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις (βλ. μεταξύ άλλων και σχετική δημοσκόπηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) για τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έχουν ως στόχο και την διεύρυνση της «Συμμαχίας» τους και με άλλες πολιτικές δυνάμεις που ασπάζονται τις ίδιες απόψεις όπως για παράδειγμα το Γερμανικό κόμμα AfD ( Εναλλακτική για τη Γερμανία). Η προσπάθεια αυτή , εφόσον τύχει  θετικής ανταπόκρισης θα έχει ως αποτέλεσμα την διεύρυνση της πολιτικής ομάδας « Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας» στην οποία σήμερα μετέχουν το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, η Ιταλική Λέγκα και το Αυστριακό κόμμα των Ελευθέρων FPO και ως εκ τούτου , αύξηση της επιρροής της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά την νέα και αρκετά κρίσιμη κοινοβουλευτική περίοδο που θα αρχίσει μετά τις εκλογές της 26ης Μαίου.

Αν και από τις Βρυξέλλες έχει διαμορφωθεί  η εικόνα ότι η πολιτική ομάδα « Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας» είναι  ένας περιστασιακός συνασπισμός κομμάτων με ακροδεξιό, αντιευρωπαϊκό και ακραίο εθνικιστικό προσανατολισμό, τόσο η κυρία Λεπέν όσο και ο κ. Σαλβίνι επιχειρούν να αντιστρέψουν αυτή την κριτική, προβάλλοντας την άποψη ότι και οι ίδιοι και τα κόμματα τους δεν είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί της αρχής, αλλά εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την μορφή και το περιεχόμενο που αυτή έχει λάβει σήμερα, όπως επίσης και με τις πολιτικές που αυτή υιοθετεί και εφαρμόζει, ξεκινώντας φυσικά από τις πολιτικές για την οικονομία και τη μετανάστευση και τις δυσάρεστες συνέπειες που σε αρκετές περιπτώσεις, οι πολιτικές αυτές έχουν δημιουργήσει για την καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών.

Έτσι η « Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας» , ανέπτυξε μία στρατηγική με επιχειρήματα εναντίον των πολιτικών, στις οποίες οι πολίτες θα πρέπει να αντιδρούν και οι οποίες θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, και προβάλλει, έντεχνα, την εικόνα μίας μεταρρυθμιστικής κίνησης που έχει ως στόχο  την μεταρρύθμιση των Ευρωπαϊκών Θεσμών , των διαδικασιών για την λήψη των αποφάσεων και κυρίως, των πολιτικών που διαμορφώνονται και εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες.  Ως προς αυτή την τελευταία επιδίωξη φαίνεται ότι μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, μάλλον θα έχουν πλέον αξιοπρόσεκτες παρεμβατικές δυνατότητες αφού, πάντα με βάση τις δημοσκοπήσεις, θα αυξήσουν την κοινοβουλευτική τους δύναμη, σε βάρος των παραδοσιακότερων πολιτικών σχηματισμών όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, που  φαίνεται ότι θα καταγράψουν σημαντικές απώλειες που θα έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση των εδρών τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να δυσχεραίνουν ή, ενδεχομένως ακόμη και να «μπλοκάρουν» την υιοθέτηση πολιτικών με τις οποίες δεν θα είναι σύμφωνοι.

Η σταδιακή αύξηση της δύναμης της πολιτικής ομάδας «Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας» και των κομμάτων που την απαρτίζουν, οφείλεται συνεπώς  πρωτίστως στην αντίδραση αρκετών εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών σε διάφορες χώρες –μέλη για τον τρόπο λειτουργίας και για αρκετές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αντίδραση αυτή αυξήθηκε σημαντικά μετά την οικονομική κρίση και την επιβολή σκληρών δημοσιονομικών μέτρων που εκπορεύθηκαν από τις Βρυξέλλες και που σε ορισμένες περιπτώσεις, είχαν ως αποτέλεσμα ακόμα  και πολιτικές πιέσεις ώστε να εξασφαλιστεί η επιβολή τους. Έτσι πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι το γεγονός ότι καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών προτείνουν για την αντιμετώπιση της κρίσης  και επιβάλλουν κυρίως πολιτικές σκληρής λιτότητας, με πρώτη άμεση συνέπεια την σημαντική περικοπή μισθών και συντάξεων που δεν έφθαναν ούτε στο μισό του μισθού ή της σύνταξης των γραφειοκρατών, και παράλληλες αυξήσεις τιμών και φόρων (βλ. Προσανατολισμό κινήματος  «Κίτρινων Γιλέκων « στη Γαλλία). Έτσι, πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες αντιτίθενται στο γεγονός ότι αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που κατά πλειοψηφία λόγω του προσανατολισμού των Κυβερνήσεων που απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τα τελευταία χρόνια υιοθετεί και εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση,  λειτουργούν υπέρ των μειοψηφιών των ειδικών διεθνών συμφερόντων και κατά των πλειοψηφιών των συμφερόντων των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Στην πραγματικότητα αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαμορφώσει και να εφαρμόσει μία αποτελεσματική πολιτική για το μεταναστευτικό ζήτημα , γεγονός που έχει ως συνέπεια κοινωνικές εντάσεις και ένθεν κακείθεν ακραίες συμπεριφορές. Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν είναι καθόλου απλό . Είναι πολύπλοκο με πολύ σοβαρές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, Ως εκ τούτο σύνθετη θα έπρεπε να είναι και η Ευρωπαϊκή πολιτική για την αντιμετώπιση του. Η ως σήμερα εφαρμοζόμενη Ευρωπαϊκή πολιτική για την μετανάστευση δεν φαίνεται να δίνει λύση, ούτε στο δράμα και την εκμετάλλευση που υφίστανται χιλιάδες άνθρωποι, που για σοβαρούς λόγους υποχρεούνται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους αναζητώντας ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον, ούτε σε κάποιες, όχι πάντα αβάσιμες,αντιθέσεις, επιφυλάξεις και προβληματισμούς που διατυπώνονται από τις τοπικές κυρίως Ευρωπαϊκές κοινωνίες που τους υποδέχονται.

Την ίδια στιγμή στο Διεθνές Σύστημα του οποίου η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξεί να είναι σημαντικός πόλος , αναπτύσσονται νέοι συσχετισμοί και λόγω της δυναμικότερης παρουσίας δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα ή η Ινδία και λόγω του ανταγωνισμού που η εξέλιξη αυτή προκαλεί με τις ΗΠΑ και λόγω του γεγονότος ότι οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται πλέον από νέους «παράγοντες» όπως οι νέες τεχνολογίες, η κλιματική αλλαγή και η ενέργεια. Και στην αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να υστερεί, ακολουθώντας αποσπασματικές πολιτικές και μη διαμορφώνοντας μια σφαιρική στρατηγική αντιμετώπισης της νέας πραγματικότητας.

Η  Ιστορία έχει αποδείξει ότι η επιλογή και στήριξη ακραίων θέσεων και  λύσεων λόγω δυσαρέσκειας και απόγνωσης από εφαρμοζόμενες  ανεπαρκείς ή λανθασμένες πολιτικές, είχε τελικά οικτρά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Αυτή η διαπίστωση πρέπει να αποτελεί παράδειγμα  για την Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο να την οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό πολλών πολιτικών της, με γνώμονα και κύριο σκοπό την ικανοποίηση των αιτημάτων της μεγάλης πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών, που έχει πληγεί από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και όχι των μειοψηφιών που κέρδισαν ή κερδίζουν από αυτήν. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθούν εξελίξεις για τις οποίες η σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάποτε θα μετανοιώσει.