AllTimeClassic

Η 1η Μαίου  έχει , όπως είναι γνωστό, εδώ και  πάρα πολλά χρόνια καθιερωθεί διεθνώς ως η γιορτή των εργαζομένων και αποτελεί, χωρίς αμφιβολία μία εμβληματική  ημερομηνία στην μακρά ιστορία των αγώνων των εργαζομένων για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σχετικά με τους όρους της καθημερινής εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις γενικότερα.

Τα γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα την καθιέρωση της συγκεκριμένης , σημαντικής γιορτής των εργαζομένων, εκτυλίχθηκαν στις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα στο Σικάγο, όπου τον Μάιο του 1844 είχαν αναπτυχθεί μεγάλες διαδηλώσεις εργαζομένων με κύριο αίτημα την καθιέρωση του οκταώρου στην καθημερινή εργασία. Οι δύο βασικοί οργανωτές των διαδηλώσεων ήταν η Lucy και ο Albert Parsons. Η  Lucy είχε γεννηθεί σκλάβα αλλά μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου και τον γάμο της με τον Albert, είχε μετακομίσει στο Σικάγο όπου ασχολήθηκε με την συγγραφή και την ευαισθητοποίηση των γυναικών που ήταν εργάτριες ραπτικής, ενώ ο Albert ήταν τυπογράφος , εκδότης της εφημερίδας «Συναγερμός» ( Alarm) και ιδρυτής μίας Συνέλευσης εργαζομένων ( Trades and Labor Assembly).

Ενώ οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν ειρηνικά , την τρίτη ημέρα, (3η Μαίου) ξέσπασαν άγριες συμπλοκές μετά την επέμβαση της Αστυνομίας αρχικά στην περιοχή του εργοστασίου McCormick και στη συνέχεια στην περιοχή Haymarket Square του Σικάγου όπου μόλις είχαν τελειώσει τις ομιλίες τους η Lucy και ο Albert Parsons και οι συγκεντρωμένοι άρχισαν να διαλύονται λόγω και των κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, εμφανίστηκε κάποιος άγνωστος ως σήμερα ,ο οποίος πέταξε προς την πλευρά της Αστυνομίας μία αυτοσχέδια βόμβα με αποτέλεσμα την άμεση επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων και τον θάνατο 7 αστυνομικών και 4 διαδηλωτών, όπως επίσης και την σύλληψη αρκετών από τους διαδηλωτές που ήταν ακόμη εκεί, που στη συνέχεια παραπέμφθηκαν σε δίκη και καταδικάστηκαν.

Τα γεγονότα στην πλατεία Haymarket στο Σικάγο και οι δίκες και καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος των συλληφθέντων διαδηλωτών θα αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία θα θεμελιωθεί , σε πολλές χώρες του κόσμου η 1η Μαΐου ως ημέρα  γιορτής των εργαζομένων.

Στην Ελλάδα , οι κινητοποιήσεις για την καθιέρωση της πρωτομαγιάς ως ημέρας των εργαζομένων είναι συνδεδεμένες με το κίνημα των καπνεργατών τον 19ο αιώνα. Η  πρώτη συγκέντρωση με αντικείμενο τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς ως ημέρας αφιερωμένης στους εργαζόμενους θα οργανωθεί το 1892 από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη ο οποίος ήταν και ο «πρόδρομος» του Σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Χρόνια αργότερα τον Μάιο του 1936, θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη μεγάλες διαδηλώσεις οργανωμένες από τα σωματεία των καπνεργατών.  Στις διαδηλώσεις αυτές που θα διαλυθούν από την βίαιη επίθεση της Αστυνομίας, θα πέσει νεκρός ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Η φωτογραφία της μητέρας του να τον θρηνεί μόνη στη μέση του δρόμου, στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατία ( σημείο στο οποίο έπεσε νεκρός)  δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής και αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης του διακεκριμένου ποιητή Γιάννη Ρίτσου για την συγγραφή της συλλογής ποιημάτων « Επιτάφιος» που περιλαμβάνει 20 άσματα και εκδόθηκε στις 8 Ιουνίου του 1936 από τον εκδοτικό οίκο της εφημερίδας Ριζοσπάστης.

Το 1937, μετά από πρωτοβουλία του ιδρυτή και τότε Γενικού Γραμματέα της Γενικής Συνομοσπονδίας εργατών Ελλάδας , Εμμανουήλ Ξανθάκη, η Πρωτομαγιά θα καθιερωθεί ως η ημέρα του εορτασμού της εργασίας.  Την 1η Μαίου του 1944 η γιορτή της Πρωτομαγιάς θα συμπέσει με την εκτέλεση από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Καισαριανή 200 Ελλήνων πατριωτών ως αντίποινα για την δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού και των τριών συνοδών του στην περιοχή Μολάους της Λακωνίας.

Η γιορτή της Πρωτομαγιάς και τα σημαντικά μηνύματα που περικλείει αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας αφού ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθούνται γενικά σε διάφορες χώρες  και ειδικότερα των «μνημονιακών» νόμων που πλέον εφαρμόζονται στην Ελλάδα, καταστρατηγούνται σημαντικά δικαιώματα των εργαζομένων και σε ότι αφορά τις εργασιακές σχέσεις ( π.χ Συλλογικές συμβάσεις εργασίας ) και σε ότι αφορά τις απολαβές τους (μισθοί, συντάξεις).

Υπό αυτή την έννοια το πνεύμα του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, πέρα από τον φόρο τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους διαδηλώνοντας και σε όλους όσους αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, πρέπει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον τρόπο αντιμετώπισης των «επιθέσεων» εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων που επιχειρείται αυτή την περίοδο πανευρωπαϊκά.