AllTimeClassic
Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης επιχειρεί αργά αλλά σταθερά και με προσεκτικές κινήσεις να αναζωογονήσει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής , που τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων είχε ατονήσει ,τουλάχιστον ως προς ορισμένες διαστάσεις του.
Η επίσκεψη του στην Κίνα, με την ευκαιρία του γεγονότος ότι η Ελλάδα ήταν μία από τις τρεις τιμώμενες χώρες στην έκθεση EXPO, και το περιεχόμενο των συναντήσεων και των συνομιλιών που είχε εκεί τόσο με τον Πρόεδρο της Κίνας κ. Xi Jinping όσο και με άλλους υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους και παράγοντες της χώρας με σκοπό την παραπέρα διεύρυνση και εμβάθυνση των Ελληνο-Κινεζικών σχέσεων σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ της οποίας η Ελλάδα είναι στρατηγικός εταίρος πλέον, θεωρούν την Κίνα ως τον κύριο ανταγωνιστή τους στο Διεθνές Σύστημα είναι , χωρίς αμφιβολία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, που θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο και με την επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας στην Ελλάδα τις επόμενες ημέρες.
Προς την ίδια αυτή κατεύθυνση πρέπει να θεωρείται ότι βρίσκεται και η επίσκεψη του Υπουργού των Εξωτερικών κ. Ν. Δένδια στη Μόσχα και η συνάντηση και οι συνομιλίες του με τον Ρώσο ομόλογο του κ. Λαβρόφ με στόχο την επανεκκίνηση των Ελληνο-Ρωσικών σχέσεων, που όπως είναι γνωστό την τελευταία περίοδο βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και λόγω της σχετικά παλαιότερης κρίσης γύρω από την στάση της Ρωσίας σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών που είχε οδηγήσει στην απέλαση δύο Ρώσων Διπλωματών από την Αθήνα, αλλά και λόγω της στήριξης που η Εκκλησία της Ελλάδας παρείχε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την απόφαση του να ικανοποιήσει το αίτημα της Εκκλησίας της Ουκρανίας για την απόσχιση της από την Ρωσική Εκκλησία και το Αυτοκέφαλο πλέον καθεστώς , γεγονός που ικανοποίησε τις ΗΠΑ, αλλά εξόργισε τον Ρώσο πατριάρχη και προφανώς την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας με την οποία η Ρωσική Εκκλησία διατηρεί άριστες και πολύ στενές σχέσεις.
Η πραγματικά δύσκολη και περίπλοκη κατάσταση που επικρατεί στο Αιγαίο, στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου, στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ να «παγώσει» την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας ( Σκόπια), στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αντιπαράθεση κυρίως των δύο από τις τρεις ισχυρότερες χώρες του Πλανήτη , των ΗΠΑ με Ρωσία, και η οποία επηρεάζει σημαντικά και την Ελλάδα και λόγω του μεταναστευτικού αλλά και λόγω των τεταμένων , από Τουρκική υπαιτιότητα , σχέσεων με την Τουρκία αλλά και με την επίσης γειτονική Αλβανία, επιβάλλουν , χωρίς αμφιβολία, προσοχή, κινητικότητα και ευελιξία στην Εξωτερικά Πολιτική της χώρας μας προκειμένου να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και η περιφρούρηση και προώθηση των εθνικών συμφερόντων μας.
Οι τρεις αυτές «λέξεις- κλειδιά» αντικατοπτρίζονται στις πρόσφατες κινήσεις του Πρωθυπουργού και των αρμόδιων υπουργών του. Η κινητικότητα συνίσταται στη συμμετοχή του ιδίου στη τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και στις επισκέψεις του ιδίου στην Κίνα ,του Υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια στη Ρωσία και στις συναντήσεις του Υπουργού Άμυνας κ. Ν. Παναγιωτόπουλου με τον Αιγύπτιο και τον Κύπριο ομόλογο του στην Αθήνα . Η ευελιξία συνοψίζεται στις προσπάθειες του κ. Μητσοτάκη να επιχειρεί την παραπέρα εμβάθυνση υπαρχόντων σχέσεων- περίπτωση Κίνας και διατήρηση «τριγωνικών» σχέσεων με Κύπρο , Αίγυπτο και Ισραήλ- να εξομαλύνει πληγείσες σχέσεις- περίπτωση Ρωσίας- αλλά να διατηρήσει ταυτόχρονα τις ισορροπίες που απορρέουν από τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ- περίπτωση ΗΠΑ- , ενώ η προσοχή αντικατοπτρίζεται πρωτίστως στην αναζήτηση και θεμελίωση των κοινών παρονομαστών ( π.χ. Ενέργεια, ναυτιλία, εμπόριο) πάνω στους οποίους να βασίζονται οι σχέσεις , και βέβαια στις μετρημένες και μάλλον περισσότερο τεχνοκρατικού περιεχομένου δηλώσεις που επακολουθούν των συναντήσεων και των συνομιλιών.
Κατ’ εξοχήν Ευρωπαίος πολιτικός, μερικές φορές μάλιστα και μέχρι παρεξηγήσεως, ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να θέλει να επιτύχει την παραπέρα αξιοποίηση των καλών σχέσεων της Ελλάδας με την Κίνα αλλά και , εφόσον εξομαλυνθούν ουσιαστικά , με την Ρωσία μέσα στο πλαίσιο κυρίως της ΕΕ, με την οποία άλλωστε τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία έχουν αρκετά ανεπτυγμένες σχέσεις, ανεξάρτητα από τα κατά καιρούς «σκαμπανεβάσματα» που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις αυτές, λόγω επιλογών των δύο αυτών χωρών που και με Αμερικανική παρέμβαση θεωρούνται μη συμβατές με τις Ευρωπαϊκές περί πολιτικής αντιλήψεις , όπως για παράδειγμα η πολιτική της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία και οι δραστηριότητες της Κινεζικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας HUAWEI. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος φυσικά εξαρτάται και από την Κίνα , η οποία βέβαια ακολουθεί απέναντι στην ΕΕ μια πιο διπλωματική τακτική σε αντίθεση με τη Ρωσία που επιλέγει σε ορισμένες περιπτώσεις μια πιο επιθετική στρατηγική, και από τη Ρωσία και από την Ελλάδα και το πώς θα πολιτευθεί εντός της ΕΕ στο εξής, αλλά και από την αποδοχή ή όχι από την ΕΕ των Αμερικανικών απόψεων για τις σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες , ζήτημα αρκετά δύσκολο αν ληφθεί υπόψη ο αρκετά «εκκεντρικός» τρόπος με τον οποίο ο Αμερικανός Πρόεδρος κ. D. Trump, κοινοποιεί τις απόψεις του.
Πέρα όμως και πάνω από την πολιτική και την οικονομία, υπάρχει και μία άλλη διάσταση που μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην επιτυχία του εγχειρήματος και των Ελληνικών προθέσεων γενικότερα. Και αυτή είναι η μακρόχρονη ιστορία και ο πολιτισμός που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα την Κίνα και την Αίγυπτο. Αυτή η διάσταση συνιστά τον ουσιαστικότερο κοινό παρονομαστή ανάμεσα στις τρεις αυτές χώρες και συγκινεί μια σημαντική μερίδα επιστημόνων τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ που μελετούν τους πολιτισμούς αυτούς, αναδεικνύουν πολλές σημαντικές πτυχές τους και ως εκ τούτου έχουν την καλώς εννοούμενη απαίτηση οι σχέσεις των χωρών αυτών με τις δικές τους να διέπονται από πνεύμα ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας. Αυτή η διάσταση θα μπορούσε να είναι ένας πολύ καλός σύμμαχος του κ. Πρωθυπουργού στο εγχείρημα το οποίο δείχνει ότι επιχειρεί.
