Του Γιώργου Π. Δημητρακόπουλου
Την περασμένη εβδομάδα Ελληνικά και Διεθνή ΜΜΕ, αναφέρθηκαν με εκτενή δημοσιεύματα σε απόρρητο έγγραφο που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks και το οποίο αναφέρεται σε σενάριο απέλασης 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων απο τη Γάζα, στο οποίο εμπλέκεται και η Ελλάδα. Το θέμα δημοσίευσε πρώτη η ισραηλινή ιστοσελίδα Calcalist και στη συνέχεια έκανε το γύρο του κόσμου. Πρόκειται για έγγραφο που συνέταξε η υπουργός πληροφοριών του Ισραήλ , στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά προκαλούμενη μαζική έξοδος των Παλαιστινίων απο τη Γάζα, συνεπεία των πολεμικών επιχειρήσεων και των βομβαρδισμών απο Βορρά προς Νότο , το Ισραήλ θα πρέπει να συνάψει συνεργασίες με χώρες όπως ο Καναδάς, η Ελλάδα , η Ισπανία και χώρες της Βόρειας Αφρικής.
Αν και το επίσημο αυτό έγγραφο δεν είχε υιοθετηθεί απο την Ισραηλινή Κυβέρνηση , το ενδεχόμενο μαζικής εξόδου ή και εκτοπισμού των Παλαιστινίων έχει ήδη συζητηθεί , γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση τόσο του Βασιλιά της Ιορδανίας, όσο και του Προέδρου της Αιγύπτου, περιοχή της οποίας –το Σινά- αναφέρεται στο έγγραφο ως πιθανός τόπος μετεγκατάστασης των Παλαιστινίων, να δηλώσουν κατηγορηματικά την άρνηση τους να δεχθούν Παλαιστινίους στο έδαφος τους, ενώ , την ίδια στιγμή η Διεθνής Κοινότητα, σχεδόν στο σύνολο της, εξέφρασε την αντίθεση της σε όποια προσπάθεια εκτοπισμού των Παλαιστινίων απο τη Γάζα.
Τόσο ο Βασιλιάς της Ιορδανίας όσο και ο Πρόεδρος της Αιγύπτου φαίνεται να οδηγήθηκαν σε αυτή τη θέση απο εσωτερικούς λόγους, που ως προς μεν την Ιορδανία έχουν σχέση με το γεγονός ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της χώρας είναι Παλαιστίνιοι πολιτογραφημένοι Ιορδανοί, και άρα έλευση και άλλων Παλαιστινίων θα μπορούσε να διαταράξει την υπάρχουσα ισορροπία στο εσωτερικό της χώρας, ως προς δε την Αίγυπτο έχουν σχέση με την εκεί δραστηριοποιούμενη κατά καιρούς Μουσουλμανική Αδελφότητα η οποία , είναι ενδεχόμενο να σπεύσει να εκμεταλλευτεί την άφιξη των Παλαιστινίων στη χώρα, και να επιχειρήσει όπως και παλαιότερα να αποσταθεροποιήσει το σημερινό καθεστώς, γεγονός που ο Πρόεδρος Σίσι θα ήθελε με κάθε τρόπο να εμποδίσει, έχοντας ακόμη ζωντανές τις εμπειρίες του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος.
Στον αντίποδα όλων αυτών,ο Πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης και η Κυβέρνηση κρατούν για το θέμα αυτό μια φαινομενικά μάλλον αδιάφορη στάση, αφού παρά τις συνεχείς ερωτήσεις δημοσιογράφων περιορίστηκαν, δια στόματος του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Μαρινάκη σε γενικές τοποθετήσεις για την κατάσταση στη Γάζα, σημειώνοντας όμως ότι ενώ αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λόγος ούτε πανικού ή ανησυχίας των πολιτών ” με βάση τις εξελίξεις θα κινηθούμε με γνώμονα την τήρηση μιας σωστής, δίκαιης με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα προφανώς πολιτικής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος..”. Αυτή βέβαια η φράση δείχνει ότι η Κυβέρνηση αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένης και της “φιλοξενίας” Παλαιστινίων προσφύγων δείχνοντας, παράλληλα ότι ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί με ότι αυτό συνεπάγεται.
Κατ΄αρχήν ο κ. Πρωθυπουργός θα πρέπει να γνωρίζει ότι το ζήτημα της προκαλούμενης μαζικής εξόδου ή εκτοπισμού των Παλαιστινίων απο τη Γάζα δεν είναι διμερές, αλλά διεθνές και ευρωπαϊκό, αφού τόσο το Ισραήλ όσο και η Παλαιστινιακή Αρχή είναι συνδεδεμένες με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Ευρωμεσογειακής πολιτικής της ΕΕ. Συνεπώς εφόσον λόγω των βομβαρδισμών και των άλλων πολεμικών επιχειρήσεων προκύψει θέμα αναγκαστικής μαζικής εξόδου των Παλαιστινίων απο τη Γάζα, θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ένωση να επιληφθεί του ζητήματος και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπισή του με γνώμονα πρώτα τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και την παροχή άμεσης ανθρωπιστικής βοήθειας στους εξουθενωμένους απο τις συνέπειες του πολέμου ανθρώπους, και στη συνέχεια την αρχή του δίκαιου καταμερισμού της συμβολής για την αντιμετώπιση του ζητήματος ανάμεσα σε όλες τις χώρες μέλη της Ένωσης. Κατά δεύτερο λόγο θα πρέπει ο κ. Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση , προβληματισμένοι και απο την στάση της Ιορδανίας και της Αιγύπτου να μην παραγνωρίζουν την εσωτερική διάσταση του ζητήματος, αφενός γιατί η χώρα έχει ήδη σηκώσει πολύ μεγάλο βάρος στα πλαίσια της αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, αφετέρου γιατί τα τελευταία γεγονότα στις δομές της Σάμου και όχι μόνο κατέδειξαν ότι υπάρχουν και στη χώρα μας μουσουλμανικές δυνάμεις που μπορεί να σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την έλευση όσων Παλαιστινίων έρθουν στην Ελλάδα.
Καλο θα ήταν ο κ. Πρωθυπουργός παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητές του να διαβάσει και ιστορία για να θυμηθεί πως χειρίστηκε η Ελλάδα την μαζική έξοδο των Παλαιστινίων απο το Λίβανο το καλοκαίρι του 1982 μετά την εισβολή των Ισραηλινών δυνάμεων στη χώρα , που πυροδοτήθηκε μετά την απόπειρα δολοφονίας του Πρέσβη του Ισραήλ στο Λονδίνο απο τον Παλαιστίνιο Αμπού Νιντάλ που είχε αυτονομηθεί απο την Φατάχ και δρούσε μόνος του. Ο τότε ηγέτης των Παλαιστινίων και μετέπειτα πρώτος Πρόεδρος τους Γιασέρ Αραφάτ είχε ζητήσει απο τον Ανδρέα Παπανδρέου να επιτρέψει την διαμονή των διωκόμενων Παλαιστινίων σε κάποιο απο τα Ελληνικά νησιά. Ο κ. Παπανδρέου το αρνήθηκε εξηγώντας ότι μία τέτοια απόφαση θα ενίσχυε τις επεκτατικές διεκδικήσεις των Τούρκων που θα έβλεπαν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να παραχωρήσει τμήμα του εδάφους της έστω και για αυτό τον λόγο. Αντ’ αυτού όταν μετά τους ισχυρούς βομβαρδισμούς του Αυγούστου 1982, ο Αραφάτ αποδέχτηκε το Αμερικανικό σχέδιο για την ειρήνευση στην περιοχή που προέβλεπε την αποχώρηση των Παλαιστινίων απο το Λίβανο, με κατεύθυνση την Ιορδανία, το Ιράκ, την Υεμένη και την Τυνησία, η μεταφορά τους έγινε με Ελληνικά πλοία και με συνοδεία Ελλήνων Αξιωματικών, αφού βέβαια δόθηκαν διαβεβαιώσεις και απο τις ΗΠΑ και απο το Ισραήλ για την ασφάλεια τους. Αν και οι σημερινές συνθήκες δεν είναι ίδιες με εκείνες του 1982 υπάρχουν πολλές αναλογίες που καθιστούν την μελέτη των χειρισμών εκείνης της περιόδου χρήσιμη. Τέλος, ο κ. Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, θα πρέπει να παρακολουθούν πολύ προσεκτικά τις κινήσεις του μεγάλου υποστηρικτή της Χαμάς, της Τουρκίας η οποία θα σπεύσει να εκμεταλλευτεί προς το συμφέρον της και την αναγκαστική μαζική έξοδο των Παλαιστινίων απο τη Γάζα όταν αυτή συμβεί.
Η ευχή βέβαια όλων είναι να δρομολογηθεί ένα ειρηνευτικό σχέδιο που να οδηγεί σε μία δίκαιη και διαρκή λύση του ζητήματος. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι είμαστε ακόμη μακριά απο μια τέτοια εξέλιξη. Συνεπώς δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται σωστότερα επιμέρους πτυχές του ζητήματος όπως αυτές προκύπτουν.