AllTimeClassic
Ενας μαθηματικός αστρολογικός γρίφος που βρίσκεται κρυμμένος στο “Μυστικό Δείπνο” του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, αποκαλύπτει κατά την ερευνήτρια του Βατικανού Sabrina Sforza Galitzia την ημερομηνία του τέλους του κόσμου.
Η ερευνήτρια Sabrina Sforza Galitzia, η οποία εργάζεται εδώ και χρόνια στο Βατικανό, υποστηρίζει ότι η ημερομηνία της Αποκάλυψης κρύβεται στον πίνακα «Ο Μυστικός Δείπνος» του μεγάλου αναγεννησιακού ζωγράφου Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Η Sabrina Sforza Galitzia έχοντας πρόσβαση στα αρχεία του Βατικανού, ξεκίνησε τη μελέτη της στα χειρόγραφα του Ντα Βίντσι εδώ και πολλά χρόνια, όταν ακόμη ήταν ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Το Βατικανό, έχει εκδώσει τη μελέτη πάνω σε ταπισερί με θέμα το «Μυστικό Δείπνο» που είχε γίνει ειδικά για τον βασιλιά Λουδοβίκο Η΄ της Γαλλίας.
Η ερευνήτρια συνεχίζει την έρευνά της ώστε στο επόμενο βιβλίο της όπως δηλώνει η ίδια να εξηγήσει τον πραγματικό «κώδικα» ντα Βίντσι που περιλαμβάνει σύμβολα του ζωδιακού κύκλου, καθώς και τα 24 γράμματα του λατινικού αλφαβήτου που αναπαριστούν τις 24 ώρες της ημέρας.
‘Οπως είναι γνωστό στο διάσημο πίνακα απεικονίζεται η στιγμή που ο Χριστός αποκαλύπτει στους μαθητές του ότι κάποιος θα τον προδώσει. Κατά την Sabrina Sforza Galitzia το κρυμμένο μήνυμα του πίνακα, είναι η ακριβής ημερομηνία για το τέλος του κόσμου και η λύση του βρίσκεται στο κεντρικό υπέρθυρο σε σχήμα ημισέληνου, όπου υπάρχει ο κρυφός μαθηματικός γρίφος.
Η Sabrina Sforza Galitzia υποστηρίζει ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει με έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, που θα ξεκινήσει στις 21 Μαρτίου του 4006 και θα τελειώσει την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους ενώ υποστηρίζει ότι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πίστευε ότι αυτό το γεγονός θα σηματοδοτήσει «μια νέα αρχή για την ανθρωπότητα».
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ξεκίνησε τη δημιουργία του αινιγματικό πίνακα «Μυστικό Δείπνο» το 1495, στην τραπεζαρία του μοναστηριού Σάντα Μαρία Ντέλλε Γκράτσιε (Santa Maria delle Grazie – Παναγία της Χάριτος) στο Μιλάνο και εργαζόταν παρουσία θεατών με τους οποίους συζητούσε καθώς ζωγράφιζε.
Μάλιστα ένας αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει πως μερικές φορές στεκόταν εκεί από τα χαράματα μέχρι τη δύση του ηλίου, χωρίς να αφήνει καθόλου το πινέλο, ξεχνώντας να φάει και να πιει, ζωγραφίζοντας ακατάπαυστα, ενώ άλλες φορές είχε δύο, τρεις ή τέσσερις μέρες να αγγίξει το πινέλο, αν και περνούσε πολλές ώρες την ημέρα όρθιος μπροστά στο έργο του, με τα χέρια διπλωμένα, εξετάζοντας και σχολιάζοντας τις φιγούρες.
Την τοιχογραφία είχε παραγγείλει ο δούκας Λουδοβίκος Σφόρτσας, ο οποίος επιθυμούσε αρχικά το κτήριο να αποτελέσει το μαυσωλείο της οικογένειάς του. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1498 και πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι και τη μοναδική νωπογραφία του που έχει σωθεί.
Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα έργα στην ιστορία της τέχνης και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα και αναπαραχθέντα έργα ζωγραφικής.