Φωτογραφία Commons Wikipedia
Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Προέδρου Trump για την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Συρία, ανακοινώθηκε και η αποχώρηση περίπου 7.000 Αμερικανών στρατιωτών από το Αφγανιστάν ( το ήμισυ περίπου των Αμερικανικών δυνάμεων που βρίσκονται εκεί) . Και οι δύο αυτές αιφνίδιες αποφάσεις του Αμερικανού Προέδρου δημιούργησαν σοβαρούς προβληματισμούς στους Συμμάχους των ΗΠΑ, αφού η μεν πρώτη θεωρείται ότι θα διαταράξει σοβαρά την ισορροπία και τους συσχετισμούς δυνάμεων στη Μέση Ανατολή η δε δεύτερη θεωρείται ότι θορύβησε αρκετά τους Συμμάχους των ΗΠΑ στην Ασία .
Σοβαρούς προβληματισμούς όμως φαίνεται ότι δημιούργησαν οι αποφάσεις αυτές και στο εσωτερικό των ΗΠΑ και όχι μόνο, αφού μία ακόμη σημαντική συνέπεια τους ήταν η παραίτηση του Υπουργού Άμυνας της χώρας Jim Mattis, μία παραίτηση που η ανακοίνωσή της έκανε τους Ευρωπαίους Συμμάχους των ΗΠΑ να πανικοβληθούν αφού έχασαν τον πλέον αξιόπιστο συνομιλητή τους και ένθερμο υποστηρικτή της Ατλαντικής Συμμαχίας , και το Αμερικανικό Κογκρέσο να μην κρύβει την έκπληξη και ανησυχία του για το γεγονός. Άνθρωπος του οποίου η πείρα και η σταθερότητα των απόψεων ήταν αναμφισβήτητες, ο Αμερικανός Υπουργός εθεωρείτο από όλους ως ο εξισορροποιητικός παράγων απέναντι σε έναν τόσο απρόβλεπτο Πρόεδρο όπως ο κύριος Trump.
Αν και η επιστολή παραίτησης του κυρίου Mattis είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένη, εν τούτοις καταδεικνύει, πρώτον ότι ο Αμερικανός Υπουργός αποφάσισε να υποβάλλει την παραίτηση του ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην απόφαση του Αμερικανού Προέδρου για την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων και τους προβληματισμούς που αυτή δημιούργησε στους Συμμάχους των ΗΠΑ, και δεύτερον ότι οι δύο άνδρες είχαν εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις κυρίως στο ζήτημα της διεθνούς στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ.
Η παράγραφος της επιστολής παραίτησης στην οποία τονίζεται ότι: «…. Η δύναμη μας είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την ισχύ του μοναδικού και ολοκληρωμένου συστήματος συμμαχιών και σχέσεων συνεργασίας ( ενν. που έχουμε οικοδομήσει). Ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν η απαραίτητη χώρα στον ελεύθερο κόσμο, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα συμφέροντα μας ή να υπηρετήσουμε αυτόν το ρόλο αποτελεσματικά, χωρίς να διατηρούμε ισχυρές συμμαχίες και να δείχνουμε σεβασμό σε αυτούς τους συμμάχους μας…..», είναι ενδεικτική της ενόχλησης του κ.Mattis. Η συγκεκριμένη αναφορά υποδηλώνει , εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο ίδιος θεωρεί ότι η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου αφενός πλήττει ευθέως το σύστημα συμμαχιών που ο ίδιος και οι ΗΠΑ είχαν οικοδομήσει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αφετέρου μπορεί να χαρακτηρισθεί ως έλλειψη σεβασμού απέναντι στους συμμάχους των ΗΠΑ.
Στην ίδια κατεύθυνση και μία άλλη παράγραφος της επιστολής στην οποία αναφέρεται ότι: «…… Επειδή έχετε κάθε δικαίωμα να έχετε έναν Υπουργό Άμυνας του οποίου οι απόψεις να συμβαδίζουν καλύτερα με τις δικές σας σε αυτά και σε άλλα ζητήματα, πιστεύω πως είναι σωστό να παραιτηθώ από την θέση μου….», είναι ενδεικτική των διαφορετικών απόψεων και προσεγγίσεων των δύο ανδρών.
Πέρα όμως από την διεθνή ανησυχία και προβληματισμό που δημιουργεί, η παραίτηση του Αμερικανού Υπουργού Άμυνας και κυρίως οι λόγοι που την στηρίζουν , αντιπαραβαλλόμενοι με τις αποφάσεις του Αμερικανού Προέδρου για την απόσυρση Αμερικανικών στρατευμάτων από σημεία αιχμής στον Πλανήτη ,επαναφέρουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ένα σοβαρό ζήτημα που επί πολλά χρόνια απασχολεί την Αμερικανική Κοινή Γνώμη, και δεν είναι άλλο από τον προβληματισμό και την αντιπαράθεση για την έκταση και το κόστος πρώτα σε ανθρώπινες ζωές Αμερικανών πολιτών και στη συνέχεια σε δημοσιονομικά μεγέθη, που έχει ως αποτέλεσμα η παρουσία Αμερικανικών στρατευμάτων σε διάφορα σημεία του Πλανήτη ιδιαίτερα σε εκείνα που αναπτύσσονται συγκρούσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος Trump, οποίος έχει δώσει δείγματα μιας εσωστρέφειας φυσικά υπέρ των συμφερόντων των ΗΠΑ και έχει υποσχεθεί την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και την αναζωογόνηση της Αμερικανικής οικονομίας για το καλό των Αμερικανών πολιτών ,συνυπολόγισε, πέρα από το σημαντικό και μη αναστρέψιμο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και το τεράστιο δημοσιονομικό κόστος της Αμερικανικής παρουσίας και εμπλοκής διεθνώς, προκειμένου να πάρει τις σχετικές αποφάσεις του που θεωρεί ότι εξυπηρετούν καλύτερα τα Αμερικανικά συμφέροντα. Έτσι έρχεται σε αντιπαράθεση με όσους πιστεύουν ότι τα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των πολιτών τους εξυπηρετούνται καλύτερα όταν η χώρα είναι παρούσα σε νευραλγικά σημεία του Πλανήτη και δια της παρουσίας και εμπλοκής της διασφαλίζει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
Ο νικητής στην αντιπαράθεση αυτή μάλλον θα αναδειχθεί από το αποτέλεσμα των επόμενων Προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.
