Credit Wikipedia:Αλεξανδρούπολη
AllTimeClassic
Η επιτυχία των λεγόμενων Market Tests για την δέσμευση δυναμικότητας του πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου ( LNG) που βρίσκεται στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης και αναπτύσσεται διαρκώς από την ελληνική εταιρεία CASTRADE αποδεικνύει τη στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης διαχρονικά.
Πολλές εταιρείες Ελληνικές και Διεθνής που ασχολούνται με το εμπόριο υγροποιημένου φυσικού αερίου, συνεργάζονται πλέον με δεσμευτικές προσφορές που στο σύνολο τους έφθασαν το 2021 μέχρι και τα 2,6 δισ. κυβικά μέτρα ανά έτος, αλλά και τελικοί καταναλωτές, σφράγισαν το ενδιαφέρον τους για τη δέσμευση δυναμικότητας επαναεριοποίησης στον πλωτό τερματικό σταθμό, υπογραμμίζοντας με τον τρόπο αυτό την σημασία του σταθμού, η λειτουργία του οποίου έχει ως αποτέλεσμα την ενεργειακή αναβάθμιση της Ελλάδας , της Βουλγαρίας και κατ’ επέκταση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι ποσότητες αυτές υγροποιημένου φυσικού αερίου, θα παραδίδονται στο Ελληνικό Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου, και θα διοχετεύονται στις αγορές της Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η εξέχουσα βέβαια θέση της Αλεξανδρούπολης που σήμερα είναι ένα πολύ σημαντικό λιμάνι και εμπορικό κέντρο της Βορειοανατολικής Ελλάδας, χρονολογείται από την αρχαία εποχή όταν, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στη θέση που βρίσκεται η πόλη σήμερα είχε κτιστεί από αποίκους που είχαν φθάσει εκεί από τη Σαμοθράκη, μια πόλη γνωστή με το όνομα Σάλη, ενώ σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν οι αρχαίοι Κίκονες εναντίον των οποίων πολέμησε ο Οδυσσέας κατά την επιστροφή του από την Τροία.
Η σημερινή Αλεξανδρούπολη θα ιδρυθεί τον 19 αιώνα , στη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ως ένα απλό χωριό ψαράδων με την ονομασία Δεδέαγατς και θα αρχίσει να αναπτύσσεται, όταν στα πλαίσια μιας πολιτικής για τον εκσυγχρονισμό της Αυτοκρατορίας, αποφασίστηκε η κατασκευή, από μηχανικούς της Αυστροουγγαρίας, μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με τις μεγάλες πόλεις της Μακεδονίας.
Στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1877 οι Ρώσοι θα καταλάβουν την πόλη την οποία θα αναπτύξουν με βάση ένα αξιοπρόσεκτο ρυμοτομικό σχέδιο με πολύ μεγάλους δρόμους, προκειμένου να εξυπηρετείται χωρίς προβλήματα η μετακίνηση των στρατευμάτων τους. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου η πόλη θα επανέλθει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, η πόλη θα περάσει στην κυριαρχία της Βουλγαρίας μαζί με την υπόλοιπη Δυτική Θράκη.
Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και την υπογραφή αρχικά της Συνθήκης του Νεϊγύ , η οποία προέβλεπε την παραίτηση της Βουλγαρίας από τις αξιώσεις της για την Δυτική Θράκη και στη συνέχεια με την Συνθήκη των Σεβρών, η οποία προέβλεπε την παράδοση της πόλης και της περιοχής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα, το Δεδέγαετς θα περιέλθει πλέον στη Ελληνική κυριαρχία. Το 1920 υπήρχε η σκέψη η πόλη να ονομαστεί Νεάπολη. Η επίσκεψη όμως του βασιλιά Αλέξανδρου του Α , στην πόλη και την περιοχή θα έχει ως αποτέλεσμα η πόλη να ονομαστεί Αλεξανδρούπολη. Εκεί θα βρουν καταφύγιο αρκετοί Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Το ίδιο θα συμβεί και μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οπότε και θα καταφύγουν εκεί πολλοί Έλληνες από την Ανατολική Ρωμυλία και την Ανατολική Θράκη, η οποία όπως είναι γνωστό , με την Συνθήκη της Λωζάννης είχε περιέλθει στην κυριαρχία της Τουρκίας.
Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Αλεξανδρούπολη θα παραμείνει ξανά για αρκετό χρονικό διάστημα υπό τον Βουλγαρικό ζυγό για να επανέλθει, μετά το τέλος του πολέμου οριστικά στην Ελλάδα. Από τότε θα αρχίσει και η σταδιακή ανάπτυξη της πόλης, που θα αποκτήσει πλέον σιδηροδρομική, ακτοπλοϊκή και εναέρια σύνδεση με τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας και όχι μόνο.
Η γεωγραφική θέση της Αλεξανδρούπολης κοντά στα Στενά του Βοσπόρου, την καθιστά πόλη με στρατηγική σημασία ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, λόγω της κρίσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και των εντάσεων που επικρατούν στη Χερσόνησο των Βαλκανίων. Έντονο ενδιαφέρον για το λιμάνι είχαν εκφράσει οι ΗΠΑ δια στόματος του τότε Πρέσβη τους στην Ελλάδα κ. Geoffrey Pyatt, που πλέον το έχουν αποκλειστικά απομακρύνοντας έτσι τους Ρώσους που επιθυμούσαν να αυξήσουν την επιρροή τους στην περιοχή των Βαλκανίων οι οποίοι υποστήριζαν πως έχουν και συναισθηματικούς δεσμούς με την περιοχή και την πόλη, γιατί υπάρχει εκεί μια μικρή κοινότητα Ρώσων, αλλά και γιατί μετά το τέλος του Ρωσο-τουρκικού πολέμου το 1878, ένας μικρός αριθμός Ρώσων στρατιωτών παρέμεινε στην πόλη ως το τέλος της ζωής τους. Το 2011 μάλιστα πραγματοποίησαν εκεί και τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου αφιερωμένου στη μνήμη των Ρώσων στρατιωτών.
Η επιτυχία των Market Tests του LNG Αλεξανδρούπολης στον τερματικό σταθμό του υγροποιημένου αερίου η οποία ως διαδικασία διεξήχθη υπό την εποπτεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές για τη διαχείριση και την κατανομή της δυναμικότητας που εγκρίθηκαν από την ΡΑΕ όπως προβλέπεται από τις διατάξεις της παραγράφου 6 του άρθρου 36 της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2009/73/ΕΚ, υπήρξε άκρως ικανοποιητική και ξεπέρασε κατά πολύ εκείνες που εκδηλώθηκαν σε πρόσφατες αντίστοιχες περιπτώσεις νέων έργων στην περιοχή . Είναι βέβαιον ότι αυτό ενίσχυσε το ενδιαφέρον για το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, υπογραμμίζοντας την προνομιούχο θέση της στον ενεργειακό συσχετισμό δυνάμεων της ευρύτερης περιοχής και την σημαντική γεωπολιτική θέση της.
