Σε αυτήν την έξαρση της δραστηριότητας των Ισλαμιστών, εντάσσονται η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ, οι τρομοκρατικές δραστηριότητες των Χούτις στην Ερυθρά Θάλασσα , η κατάληψη απο τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ιράν του πλοίου St. Nicolas που ανήκει σε ναυτιλιακή εταιρεία Ελληνικών συμφερόντων και η πρόσφατη ενέργεια τεσσάρων μουσουλμάνων μαθητών που φοιτούν σε σχολείο σε πόλη της Βόρειας Ρηνανίας -Βεστφαλίας στη Γερμανία, οι οποίοι εισηγήθηκαν στη διεύθυνση του σχολείου να επιβληθεί ο νόμος της Σαρία ως σχολικός κανονισμός με τις μαθήτριες να φορούν μαντίλα και να είναι σε διαφορετική τάξη απο τους μαθητές.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ακραίοι μουσουλμάνοι-ισλαμιστές προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους στις χώρες που έχουν καταφύγει και φιλοξενούνται , ούτε είναι η πρώτη φορά που προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες. Άλλωστε ο ισλαμικός ιμπεριαλισμός έχει πέρα απο τις απάνθρωπες δικτατορικές αντιλήψεις, και τον πόλεμο εναντίον των “απίστων “ ως ιδεολογικό προσανατολισμό και υποχρέωση των απανταχού μουσουλμάνων. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ο Μωαμεθανισμός ως θρησκεία με πολλά εκατομμύρια πιστών είναι σεβαστή. Σεβαστά είναι και τα δικαιώματα όσων τον ασπάζονται. Κατά την ίδια λογική όμως σεβαστός ως θρησκεία είναι και ο Χριστιανισμός και ο Βουδισμός και σεβαστά είναι τα δικαιώματα των Χριστιανών και των Βουδιστών, όπως σεβαστά είναι και τα δικαιώματα όσων δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία. Αυτή είναι η βάση της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών στον Πλανήτη. Όταν επιχειρείται καταστρατήγηση αυτής της αρχής, όπως γίνεται με πολλές ενέργειες των ακραίων ισλαμιστών, που προσπαθούν να επιβάλλουν τις δικές τους αντιλήψεις παντού όπου βρίσκονται, τότε η κατάσταση καθίσταται εκτός ελέγχου με συνήθως πολλές αρνητικές συνέπειες.

Η Ευρώπη στην οποία διαβιούν αρκετοί Μουσουλμάνοι, όχι όλοι ακραίων πεποιθήσεων, έχει δείξει , διαχρονικά μεγάλο σεβασμό στην πίστη τους, στα ήθη και έθιμα τους, στον τρόπο ζωής τους. Δίκαια απαιτεί λοιπόν τον αντίστοιχο σεβασμό απο την πλευρά τους στην πίστη και τον τρόπο ζωής των λαών της Ευρώπης. Και αυτή την πίστη και τρόπο ζωής πρέπει η Ευρώπη να διαφυλάξει με κάθε τρόπο, αφού κύριο αποτέλεσμα της είναι η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική που την καθιστά ελκυστική ακόμη και στους αντιφρονούντες ακραίους ισλαμιστές.

Οι σημερινοί  Ευρωπαίοι ηγέτες και οι Κυβερνήσεις τους αντί να διαπραγματεύονται πόσους μετανάστες στην συντριπτική πλειοψηφία τους μουσουλμάνους, με ότι αυτό συνεπάγεται, θα πρέπει πρωτίστως να συμφωνήσουν σε μία ενιαία και αυστηρή πολιτική αντιμετώπισης των ακραίων ισλαμιστών και του ισλαμικού ιμπεριαλισμού και επεκτατισμού τον οποίο ασπάζονται, όπως επίσης και να θεσπίσουν πρόσθετους νόμους και κανόνες συμπεριφοράς για όσους  ευελπιστούν να  γίνουν δεκτοί στην Ευρώπη.

Οι δικαιολογίες περί έλλειψης εργατικών χεριών που επιβάλλουν την αποδοχή μεταναστών  προκειμένου να καλυφθούν αυτές οι ελλείψεις δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για την μη θέσπιση συμπληρωματικών νόμων και κανόνων συμπεριφοράς η οποία δημιουργεί ένα “κενό”, η εκμετάλλευση του οποίου απο τους ακραίους ισλαμιστές εντείνει την ανασφάλεια που αισθάνονται πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες, και επιτρέπει την εκμετάλλευση αυτού του αισθήματος απο ακραίων πεποιθήσεων πολιτικούς σχηματισμούς, με αποτέλεσμα να προστίθεται ένας ακόμη σοβαρός κίνδυνος στους κινδύνους που ήδη αντιμετωπίζει η Δημοκρατία και οι ατομικές ελευθερίες και η ασφάλεια των πολιτών απο άλλες εξελίξεις, όπως για παράδειγμα η χωρίς όρια και κανόνες προσφυγή στην τεχνητή νοημοσύνη και στα όσα αρνητικά ,παρά τα θετικά, μπορούν να επιτευχθούν με τη χρήση της.

Το 2024 έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ευρώπη γιατί είναι έτος που θα διεξαχθούν οι Ευρωεκλογές, ένα απο τα διακυβεύματα των οποίων είναι και το μεταναστευτικό. Οι βουλευτές που θα εκλεγούν ή θα επανεκλεγούν, θα διαμορφώσουν με την ψήφο και τις τοποθετήσεις τους ,σχετικά με τα όσα θα προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο,  το πλαίσιο στο οποίο ” θα κινείται ” η Ευρώπη την επόμενη πενταετία . Απαιτείται λοιπόν μεγάλη προσοχή στα όσα πρόκειται να αποφασιστούν απο σήμερα έως τις Ευρωεκλογές, όπως επίσης και στο πως θα αξιολογούνται και θα επεξηγούνται αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί σχετικά με το μεταναστευτικό και άλλα ζητήματα, με κορυφαίο βέβαια ζήτημα την προάσπιση της Δημοκρατίας ως βασικής αρχής που εγγυάται την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών .