Οι φόβοι της Ελληνικής Κυβέρνησης για μαζική άφιξη προσφύγων απο τη Λωρίδα της Γάζας, που κατά δημοσιευθείσες πληροφορίες συζητήθηκαν στο προχθεσινό ΚΥΣΕΑ είναι βάσιμοι, καθότι η Ελλάδα που παραδοσιακά διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους  και φιλόξενη και ασφαλής χώρα είναι αλλά, και ευαισθησίες απέναντι σε θύματα πολέμου έχει διαχρονικά επιδείξει. Όμως το κρίσιμο ερώτημα αφορά στο αν η χώρα έχει την δυνατότητα να σηκώσει μόνη το βάρος μιας τέτοιας μαζικής εισόδου προσφύγων, αν φυσικά αυτό συμβεί στο μέγεθος που φοβούνται οι Ελληνικές Αρχές. Το ζήτημα δεν είναι μόνο εθνική υπόθεση της Ελλάδας . Είναι ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού τόσο το Ισραήλ όσο και η Παλαιστινιακή Αρχή συνδέονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Ευρω-Μεσογειακής Πολιτικής. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αίγυπτο που λόγω της γεωγραφίας είναι ο πρώτος σταθμός των χιλιάδων που εγκαταλείπουν την Λωρίδα της Γάζας.

Θα πρέπει συνεπώς η Ευρωπαϊκή Ένωση ,δύο εκπρόσωποι της οποίας- η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν- βρέθηκαν ήδη στο Ισραήλ, να αποφασίσει άμεσα έκτακτη Σύνοδο Κορυφής με κύριο θέμα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Ανεξάρτητα όμως απο αυτό η Ελλάδα θα πρέπει άμεσα, αν δεν το έχει πράξει ήδη,  να συνεννοηθεί με την Αίγυπτο έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί σωστά η μαζική έξοδος των Παλαιστινίων κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας, και να αποφευχθούν τα όσα συνήθως συμβαίνουν απο τη δράση των επιτήδειων διακινητών που έχουν ως μοναδικό κίνητρο το προσωπικό τους κέρδος και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Ελλάδα έχει εμπειρία γιατί στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 όταν είχε λάβει χώρα άλλη μία εκκένωση Παλαιστινίων του τότε ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ συμπεριλαμβανομένου, αυτή πραγματοποιήθηκε με ελληνικά πλοία, και η τότε Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου είχε μεσολαβήσει για την παροχή εγγυήσεων ασφάλειας απο το Ισραήλ, ώστε η εκκένωση των Παλαιστινίων να πραγματοποιηθεί χωρίς προβλήματα.