Το Ισραήλ , αν και με κάποια καθυστέρηση, αφού οι αρμόδιες υπηρεσίες του για κάποιο ανεξήγητο λόγο αιφνιδιάστηκαν από την επίθεση, αντέδρασε έντονα, όπως άλλωστε είναι φυσικό ιδιαίτερα μάλιστα αφού θρηνεί μεγάλο αριθμό θυμάτων , για πρώτη φορά στην ιστορία από την ίδρυση του, ενώ η πανίσχυρη Οργάνωση Χεζμπολάχ που είναι όπως είναι γνωστό στην κυριολεξία ” Κράτος εν κράτει” στο Λίβανο έσπευσε να τοποθετηθεί υπέρ της Χαμάς, δημιουργώντας ένα δεύτερο μέτωπο εναντίον του Ισραήλ με τις επιθέσεις της από τον Νότιο Λίβανο.

Με δεδομένη την σχέση της Χεζμπολάχ με το Ιράν, αν και το δεύτερο ενώ μεν επαινεί την Χαμάς για τις επιθέσεις της εναντίον του Ισραήλ, δηλώνει επίσημα ότι δεν είχε καμία ανάμειξη στην προετοιμασία των επιθέσεων, το Ιράν καθίσταται συνιστώσα της κρίσης,  ιδιαίτερα μάλιστα αφού και ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπ. Νετανιάχου θεώρησε τη χώρα αυτή ως τον ιθύνοντα νου των επιθέσεων. Η παρουσία του Ιράν στην παρούσα κρίση οδηγεί σε εγρήγορση , αν όχι συναγερμό ξεκινώντας απο την Ουάσινγκτον πολλές πρωτεύουσες σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Οι πάντες γνωρίζουν ότι αν με τις δηλώσεις και τα υπονοούμενα αναβιώνουν παλαιότερα σενάρια πολέμου του Ισραήλ με το Ιράν που τότε είχαν αποτραπεί λόγω της άρνησης του τότε Προέδρου των ΗΠΑ, Μπ. Ομπάμα να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Το ενδεχόμενο ενός τέτοιου πολέμου, που θα παρασύρει και όλες τις χώρες που βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα των ” Συμφωνιών του Αβραάμ” ( Abraham Accords)και  δυστυχώς  δεν έχει ακόμη πλήρως αποκλειστεί . Επειδή όμως θα έχει πολύ δυσάρεστες ανθρωπιστικές, πολιτικές, και οικονομικές συνέπειες όχι μόνο για την περιοχή της Μ.Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αλλά και για πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι τελικά θα αποτραπεί, αν και μία προσπάθεια προσέγγισης ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία με τις ευλογίες των ΗΠΑ που θα λειτουργούσε θετικά υπέρ της ειρήνης στην περιοχή, φαίνεται ότι αναβάλλεται προς το παρόν τουλάχιστον, γεγονός που έκανε πολλούς να σκεφτούν ότι μία από τις βαθύτερες αιτίες για τις βίαιες επιθέσεις της Χαμάς, ήταν και το μποϊκοτάρισμα των προσπαθειών για την προσέγγιση αυτή ανάμεσα στις δύο χώρες η οποία σε συνδυασμό με ταυτόσημες προσεγγίσεις στο πρόσφατο παρελθόν όπως αυτή ανάμεσα στο Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, θα άλλαζε ουσιαστικά τον συσχετισμό δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.

Το ζήτημα του συσχετισμού δυνάμεων απασχολεί φυσικά και την Τουρκία, η οποία έχει ταχθεί εδώ και καιρό υπέρ της Χαμάς, φιλοξενώντας τμήματα της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης στο έδαφος της και υποστηρίζοντας γενικά τις δραστηριότητες της ( βλ. διαδηλώσεις στήριξης της Χαμάς μετά την επίθεση σε πόλεις της Τουρκίας), θέμα που πάντως πρέπει να απασχολήσει σοβαρά και τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ- του οποίου η Τουρκία είναι μέλος- αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας η Τουρκία φιλοδοξεί να γίνει μέλος, αφού όλοι έχουν χαρακτηρίσει εδώ και χρόνια τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση και έχουν καταδικάσει τις προχθεσινές επιθέσεις και βιαιότητες της.

Βέβαια δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι στο βάθος  και αυτού του νέου πολέμου βρίσκεται  και ο ανταγωνισμός για τον διεθνή ενεργειακό συσχετισμό δυνάμεων και η διπλωματία των αγωγών και γενικότερα της μεταφοράς ενεργειακών πόρων  ζητήματα στα οποία εμπλέκονται κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλες σχεδόν οι χώρες της περιοχής και όχι μόνο, όπως άλλωστε και στις περιπτώσεις των πολέμων στην Ουκρανία και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου στο βωμό των ενεργειακών πηγών του Αζερμπαϊτζάν επετράπη η σφαγή των Αρμενίων.

Όμως οι επιθέσεις και οι καταδικαστέες βιαιότητες της Χαμάς το μόνο που κατάφεραν ήταν η απόλυτα δικαιολογημένη οργισμένη απάντηση-αντεπίθεση του Ισραήλ στις επιθέσεις αυτές , σε συνδυασμό με κάποιες εσωτερικές διεργασίες στη χώρα που έχουν ως σκοπό την εξακρίβωση, του τι συνέβη και η πιο καλά οργανωμένη και αποτελεσματική μυστική υπηρεσία στον κόσμο και ο πιο καλά οργανωμένος στρατός ” πιάστηκαν στον ύπνο” με αποτέλεσμα να συμβούν όσα συνέβησαν. Δεν προσέφεραν απολύτως τίποτε οι επιθέσεις και οι βιαιότητες της Χαμάς στην υπόθεση των Παλαιστίνιων και  της εξεύρεσης μιας δίκαιης και διαρκούς λύσης του προβλήματος τους. Αντίθετα έθεσαν εν κινδύνω και όλες τις προσπάθειες των μετριοπαθών Παλαιστίνιων που βλέπουν τη λύση μέσα από διάλογο και διαπραγμάτευση.

Το σοβαρό αυτό θέμα πρέπει να απασχολήσει ξανά και το Ισραήλ και την Διεθνή Κοινότητα που έχει αρκετές ευθύνες, διότι εδώ και χρόνια δεν  έδειξε το σοβαρό ενδιαφέρον που έπρεπε να επιδείξει παρά τα μηνύματα που ελάμβανε  σχετικά με την υπό διαμόρφωση κατάσταση στην μετά Αραφάτ εποχή, επιτρέποντας έτσι την γιγάντωση της Χαμάς, ενώ γνώριζε ότι  το Παλαιστινιακό και ως ουσία και ως πρόφαση και ως αντικείμενο εκμετάλλευσης είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της κρίσης στη Μ. Ανατολή.

Φυσικά η πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση για την επανεξέταση της κατάστασης στο σύνολο της είναι ο τερματισμός των εχθροπραξιών και η επούλωση των σοβαρών πληγών που υπέστησαν πρωτίστως το Ισραήλ αλλά και ο άμαχος πληθυσμός στη Λωρίδα της Γάζας. Χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος των ΗΠΑ αλλά και της Κίνας που μέσα από την πολιτική του ” Δρόμου του Μεταξιού” είναι παρούσα στην περιοχή  η Ευρωπαϊκή Ένωση που επι πολλά χρόνια μέσω της Ευρω-Μεσογειακής πολιτικής και του προγράμματος MEDA παρέχει πολλά μέσα σε πολλές απο τις χώρες της περιοχής, θα πρέπει εκμεταλλευόμενη την οικονομική βοήθεια που παρέχει να παρέμβει και πολιτικά κατά τρόπο ουσιαστικό και εποικοδομητικό και όχι με την ξύλινη γλώσσα που συνήθως οι εκπρόσωποι της χρησιμοποιούν.

Αν η Ρωσία δεν ήταν απασχολημένη με τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να έχει ουσιαστικότερη συμβολή για την επίλυση της κρίσης. Όσο για την Τουρκία που όπως συνήθως παρουσιάζεται αυτόκλητη ως  μεσολαβήτρια δύναμη, η υποστήριξη που παρέχει στη Χαμάς την καθιστά και αυτήν μέρος της κρίσης και του προβλήματος, και άρα η παρεμβατική δυνατότητα που επιθυμεί να έχει γίνεται απο ισχνή έως ανύπαρκτη. Αυτό όμως αποτελεί μια “χρυσή ευκαιρία” για την Ελλάδα, η οποία έχει καλές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες της περιοχής.