Ο κ. Μητσοτάκης βέβαια φρόντισε το τελευταίο διάστημα να καταστήσει σαφή τα σημεία που αποτελούν τις “κόκκινες γραμμές” της Ελλάδας. Ενόψη δε της επικείμενης συνάντησης την ερχόμενη Τετάρτη στο Βίλνιους, το ίδιο έπραξαν και οι αρμόδιοι υπουργοί κ.κ. Γεραπετρίτης (Εξωτερικών) και Δένδιας(Άμυνας) στη διάρκεια της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή. Και ως εδώ καλά. Γιατί είναι  αδύνατο να διαφωνήσει κανείς με την καθ’ όλα σωστή δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών σύμφωνα με την οποία, η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας η οποία μπορεί αναπάσα στιγμή να το ασκήσει μονομερώς, ή με την επίσης ορθότατη αποστροφή του λόγου του Υπουργού Εθνικής Άμυνας σύμφωνα με την οποία πρέπει να εκπέμπεται το μήνυμα, ότι η προστασία της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτη.

Και βέβαια η δια των δηλώσεων αυτών επαναβεβαίωση των ελληνικών θέσεων σε συνδυασμό με την επαναλαμβανόμενη υπογράμμιση ότι η μόνη διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, καταδεικνύει ότι η Ελληνική πλευρά  είναι καλά προετοιμασμένη επί των σημείων που συνιστούν τα ζητήματα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πέρα όμως απο αυτά ένα καίριο ερώτημα  που πρέπει να μας απασχολήσει είναι αν ο Τούρκος Πρόεδρος θα ακολουθήσει την τακτική να θέτει τις Τουρκικές θέσεις επί συγκεκριμένων σημείων και να συζητά επ’ αυτών ή αυτή τη φορά , εκμεταλλευόμενος την στάση της χώρας του απέναντι στην διεθνή συγκυρία που μεταξύ άλλων οριοθετείται απο τον πόλεμο στην Ουκρανία, την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και την ένταση στα Βαλκάνια λόγω της Σερβο-Αλβανικής Αντιπαράθεσης μετά τις δημοτικές εκλογές στο Κοσσυφοπέδιο, θα επιχειρήσει να εντάξει το μέλλον των Ελληνοτουρκικών σχέσεων σε ένα ευρύτερο πλαίσιο  η διαμόρφωση του οποίου θα ξεκινά απο την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, και θα περιλαμβάνει τους υπό εξέλιξη νέους ενεργειακούς συσχετισμούς δυνάμεων που αγγίζουν βεβαία και τον ορυκτό πλούτο της Κύπρου και της Ελλάδας στο Αιγαίο και στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης.

Σύμφωνα με πληροφορίες πολιτικών παρατηρητών είναι πολύ πιθανό ο κ. Ερτογάν να επιλέξει αυτή την τακτική θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται καλύτερα τα σχέδια του. Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι σε ένα άλλο ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας για το ΝΑΤΟ, την ένταξη της Σουηδίας , ο Τούρκος Πρόεδρος συνεχίζει να εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα αδιάλλακτος  ενώ δεν  παρέλειψε να αναφερθεί και σε ένα ζήτημα, σχετικά με  την ονομασία των Στενών του Βοσπόρου, ζήτημα  που έχει σχέση και με τη Συνθήκη της Λωζάνης, αν και η καθοριστικής σημασίας Συνθήκη για τα Στενά είναι η Συνθήκη του Montreux , ζητώντας τα Στενά στο μέλλον να ονομάζονται Τουρκικά. Γνωρίζοντας την σημασία που αποδίδει το ΝΑΤΟ στην άρση των Τουρκικών επιφυλάξεων και την ένταξη της Σουηδίας στον Οργανισμό είναι ενδεχόμενο  ο κ. Ερντογάν  να επιχειρήσει να “ανταλλάξει” την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης με την άρση των επιφυλάξεων του για την ένταξη της Σουηδίας  στο ΝΑΤΟ.

Δεν θα πρέπει επίσης να διαφεύγει της προσοχής  μία ανάρτηση – selfie στο twitter απο τον στενό φίλο του Τούρκου Προέδρου και τότε διευθυντή της φιλο κυβερνητικής εφημερίδας Yeni Safak κ. Καραγκιούλ στις 16 Δεκεμβρίου 2019, μπροστά στο Ξενοδοχείο Palais de Rumine στη Λωζάνη όπου στις 24 Ιουλίου 1923 είχε υπογραφεί η Συνθήκη στην οποία ανέφερε: ” Εδώ στο ξενοδοχείο αυτό στις 25 Ιουλίου 1923 υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης. Είμαι εδώ σήμερα. Το 2023 θα είμαι πάλι εδώ. Μια παρένθεση έκλεισε”.  Με τη νίκη του κ. Ερντογάν στις τελευταίες εκλογές  και την με πολλούς αποδέκτες φράση του ” Αντίο Κεμάλ” ανακοινώνοντας το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι μάλλον βέβαιο ότι  οι υποστηρικτές του κ. Ερντογάν προφανώς θεωρούν  ” τα έργα και τις ημέρες” του καθεστώτος του Κεμάλ Ατατούρκ , των συνεχιστών του παλαιότερων και νεότερων, μια παρένθεση που πλέον έκλεισε. Μένει να δούμε αν ο κ. Καραγκιούλ θα βρεθεί ξανά στη Λωζάνη σε λίγες μέρες και αν η νέα του ανάρτηση θα αναφέρεται και με ποιόν τρόπο στην πραγματικότητα που θα δημιουργηθεί μετά το κλείσιμο της “παρένθεσης “.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η επέτειος των 100 χρόνων από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, στις 24 Ιουλίου 2023 που μάλιστα συμπίπτει με την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974 είναι η καλύτερη στιγμή για να επιβεβαιώσουμε για μία ακόμη φορά την πίστη και τον σεβασμό μας στην Συνθήκη της Λωζάνης, η υπογραφή της οποίας, πριν απο 100 χρόνια καθόρισε το διεθνές θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν οι σχέσεις και οι συσχετισμοί στην ευρύτερη περιοχή της Λεκάνης της Μεσογείου η στρατηγική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική σημασία της οποίας είναι διαχρονική και αδιαμφισβήτητη.

*Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του AllTimeClassic

*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ΄ οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος.

*Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος είναι διεθνολόγος, ανήκει στην παλαιότερη εκδοτική οικογένεια που δραστηριοποιείται στον περιφερειακό τύπο. Έχει διατελέσει σύμβουλος του Πρωθυπουργού(1983-1986) σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών(1986-1989) διευθυντής της εφημερίδας Ελευθερία (1990-1994) Ευρωβουλευτής και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ( 1994-2009) σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος της Ελευθεροτυπίας.