AllTimeClassic
Την αύξηση της ναυτικής της δύναμης επιδιώκει η Τουρκία, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ρ. Τ. Ερντογάν, κατά την επίσκεψη του στα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης, όπου παρέστη στην τελετή παράδοσης της κορβέτας « Κιναλιάντα» στο Τουρκικό πολεμικό ναυτικό.
Αν και για μία ακόμη φορά η ομιλία του Τούρκου Προέδρο, περιείχε προκλητικές αναφορές και απειλές και για την Κύπρο και για την Ελλάδα, το σημαντικότερο στοιχείο της ήταν μάλλον η έμφαση και η σημασία στην ενίσχυση της ναυτικής δύναμης της Τουρκίας.
Επηρεασμένος προφανώς από τις απόψεις του ναυάρχου και αρχηγού του στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , Ελληνικής καταγωγής Χαϊρενδίν Μπαρμπαρόσα , ο κύριος Ερντογάν, ο οποίος ποτέ δεν έχει κρύψει τα όνειρα του για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αναφέρθηκε στην ανάγκη ενίσχυσης των ναυτικών δυνάμεων της Τουρκίας με στόχο βέβαια την ενίσχυση της Τουρκικής ισχύος γενικά, αφού από την αρχαιότητα η ναυτική ισχύς ήταν σημαντικό «όπλο» στα χέρια των πόλεων –κρατών όπως άλλωστε σύμφωνα με τον Θουκυδίδη είχε υπογραμμίσει ο Περικλής με τη φράση του « Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος”.
Άλλωστε σύμφωνα με την ιστορία οι ναυτικές επιτυχίες του αρχικά πειρατή Μπαρμπαρόσα κίνησαν το ενδιαφέρον της Υψηλής Πύλης, η οποία επεδίωξε τον προσεταιρισμό του και την σύναψη συμμαχίας μαζί του. Ο πανούργος πειρατής θα πείσει τον Σουλτάνο για την σημασία της ναυτικής δύναμης για την διατήρηση της ισχύος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα , ιδιαίτερα μετά την νίκη του επί του Γενοβέζου ναυάρχου Ντόρια στη ναυμαχία της Πρέβεζας το 1538, να εξασφαλίσει για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα την Οθωμανική κυριαρχία στη Μεσόγειο, και για τον εαυτό του βέβαια το ανώτατο αξίωμα του γενικού διοικητή των Οθωμανικών ναυτικών δυνάμεων.
Και αυτός είναι προφανώς και ο στόχος του σημερινού « Σουλτάνου» , Προέδρου της Τουρκίας Ρ.Τ. Ερντογάν. Ξεκινώντας από την Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την ΑΟΖ της Κύπρου, και το Αιγαίο, προσπαθεί να επεκταθεί και στα δυτικότερα σημεία της Μεσογείου,επιδιώκοντας συμφωνίες με τη Λιβύη και συμμετέχοντας πάντα με σημαντικό αριθμό ναυτικών δυνάμεων , σε νατοϊκές ναυτικές ασκήσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Η χώρα μας πρέπει να προβληματιστεί πολύ σοβαρά από τη αυτή την στρατηγική επιλογή της Τουρκίας . Η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι η Τουρκική ναυτική στρατηγική έχει μεν κυρίως ποσοτικά χαρακτηριστικά ( π. χ. αύξηση του αριθμού των πολεμικών σκαφών και υποβρυχίων) που ενισχύουν την εικόνα των Τουρκικών επιχειρησιακών δυνατοτήτων, επεκτείνεται όμως σταδιακά και σε παράλληλα ζητήματα,όπως η έρευνα και διάσωση ιδιαίτερα στην περιοχή του Αιγαίου, φιλοδοξώντας μέσα από την πολιτική αυτή να εδραιώσει την αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσει με επιτυχία τέτοιες επιχειρήσεις και άρα πρέπει η αρμοδιότητα αυτή να δοθεί στην Τουρκία.
Η Ελλάδα βέβαια αντιπαρατάσσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά (βλ. δυνατότητες υποβρυχίου Παπανικολής) στην Τουρκική κούρσα εξοπλισμών. Όμως το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παρακολουθούνται στενά τα Τουρκικά βήματα στον τομέα του Πολεμικού Ναυτικού.
