AllTimeClassic
Οι νέες συνθήκες που χαρακτηρίζουν την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου με κύριο παράγοντα τους ενεργειακούς πόρους που αποδεδειγμένα πλέον υπάρχουν στην περιοχή, έχουν οδηγήσει τις χώρες της περιοχής σε επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής και των επιλογών τους. Η αναζήτηση και η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων είναι πλέον διεθνώς, ο ουσιαστικός παράγων γύρω από τον οποίο οικοδομούνται νέες συμμαχίες, ή αναπτύσσονται αντιπαραθέσεις ακόμα και πολεμικές συγκρούσεις.
Οι μεγάλες δυνάμεις του Πλανήτη , ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα έχουν δικαιολογημένα, αναγάγει το θέμα της ενέργειας και της αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων σε μείζον ζήτημα της εξωτερικής τους πολιτικής, θεωρώντας ότι η ισχύς στα θέματα της ενέργειας και της αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων , συνιστά σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα στον διεθνή ενεργειακό συσχετισμό δυνάμεων και κατ’ επέκταση στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι ανακαλυφθείσες ενεργειακές πηγές στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η σημασία τους για τον διεθνή ενεργειακό συσχετισμό δυνάμεων , έχει οδηγήσει τις χώρες της περιοχής ( Ελλάδα , Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Λίβανο, Τουρκία) σε σημαντικούς επαναπροσδιορισμούς της πολιτικής τους και στη δημιουργία νέων συμμαχιών –αξόνων με επίκεντρο φυσικά την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων, ενώ έχει προσδώσει νέες διατάσεις σε υπάρχουσες αντιπαραθέσεις ( βλ. Ελλάδα –Τουρκία-Κύπρος).
Η Τουρκία, αντιλαμβανόμενη την αξία των ενεργειακών πόρων της περιοχής, προσπαθεί να επωφεληθεί και η ίδια, επιλέγοντας όμως την ένταση , τις προκλήσεις και τις απειλές αντί του διαλόγου και της συνεννόησης . Έτσι αναπτύσσει τις γνωστές προκλητικές και παράνομες δραστηριότητες μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ, απειλεί την Ελλάδα γενικά και ειδικότερα με έρευνες στη μεγάλης στρατηγικής σημασίας θαλάσσια περιοχή νοτίως του Καστελόριζου, ενώ στηρίζει την θεωρούμενη ως νόμιμη Κυβέρνηση της Λιβύης που ελέγχεται από την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» αποβλέποντας στη δημιουργία εμποδίων σε διαπραγμάτευση για την Ελλάδα για οριοθέτηση ΑΟΖ.
Παράλληλα η Τουρκία προβάλλει, την γεωγραφική της θέση ως «κομβικής σημασίας» στη διακίνηση των ενεργειακών πόρων , όπως άλλωστε έπραττε και παλαιότερα κάτω από διαφορετικές συνθήκες και για διαφορετικά θέματα, θεωρώντας ότι αυτή η επιλογή θα της εξασφαλίσει προνομιακή θέση στη διεθνή ενεργειακή σκακιέρα με όσα οφέλη μια τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται.
Με αυτά ως δεδομένα , είναι βέβαιο ότι η γειτονική χώρα δεν θα εγκαταλείψει τις «ενεργειακές φιλοδοξίες» της. Αντίθετα θα πρέπει να αναμένεται περισσότερη επιμονή και ίσως όξυνση από την πλευρά της προκειμένου πρωτίστως , να διαπιστώσει τα όρια αντοχής της Ελλάδας , της Κύπρου αλλά και άλλων χωρών όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία που την προειδοποίησαν να απέχει από προκλητικές και παράνομες ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ, στο Αιγαίο και γενικά στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η Ελλάδα παρακολουθεί μεν πολύ στενά τις Τουρκικές δραστηριότητες και είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο, αντιλαμβάνεται όμως, με βάση και την νέα πραγματικότητα που αφενός χαρακτηρίζει τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή αφετέρου προσδιορίζει τις Τουρκικές δραστηριότητες , ότι πρέπει να διευρύνει τη στρατηγική της εισάγοντας και τα θέματα της ενέργειας σε αυτήν. Η «ενεργειακή διπλωματία» κερδίζει , διεθνώς, έδαφος. Ως εκ τούτου , από την στιγμή που θα συστηματοποιηθεί ακόμη περισσότερο και στην Ελλάδα, θα αποτελέσει μαζί με την υπάρχουσα ήδη αμυντική και οικονομική, την ισχυρή βάση μιας πολύ-επίπεδης στρατηγικής για την αντιμετώπιση των Τουρκικών προκλήσεων και παρανομιών.
