AllTimeClassic
Η είδηση για την επικείμενη γεώτρηση από το Τουρκικό πλοίο «Γιαβούζ» στον Κόλπο της Καρπασίας , μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ, η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Ενέργειας κ. Φ. Ντονμέζ στο πλοίο –γεωτρύπανο και στα κατεχόμενα εδάφη και οι περί Τουρκικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο δηλώσεις του και οι προχθεσινές δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Μ. Τσαβούσογλου σχετικά με τα όρια της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας ( όπως είναι γνωστό δήλωσε ότι φθάνει ως την Κρήτη), συνιστούν σοβαρές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.
Παράλληλα όμως είναι και αποκαλυπτικές των Τουρκικών προθέσεων, όχι μόνο σχετικά με την συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της στρατηγικής που ακολουθεί η Άγκυρα προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της και σε σχέση με την Ελλάδα και σε σχέση με την Κύπρο.
Κατ’ αρχήν όλη αυτή η Τουρκική προκλητική δραστηριότητα αναπτύσσεται λίγες μόνο ημέρες πριν την συνάντηση του Προέδρου της Κύπρου κ. Ν. Αναστασιάδη με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Μ. Ακιντζί που όπως είναι γνωστό έχει προγραμματιστεί για την 9η Ιουλίου και θεωρείται κρίσιμη για το μέλλον των διαπραγματεύσεων για την λύση του Κυπριακού. Οι δραστηριότητες της Τουρκίας αποσκοπούν ,προφανώς , στην δημιουργία σκιών που θα επηρεάσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι συζητήσεις και θα δημιουργήσουν τα «τετελεσμένα» που επιθυμεί η Τουρκία προκειμένου να επιβάλλει τις απόψεις της.
Η επικείμενη γεώτρηση από το Τουρκικό πλοίο-γεωτρύπανο « Γιαβούζ» είναι φυσικά μία ακόμη παράνομη ενέργεια της Τουρκίας μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ, η οποία αντιστοιχεί στο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας το οποίο είναι ενιαίο , ανεξαρτήτως του αν ένα τμήμα του κατέχεται από τις στρατιωτικές δυνάμεις άλλου κράτους. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία πετυχαίνει ως ένα βαθμό τους στόχους της και τελικά υιοθετείται λύση του Κυπριακού στη βάση «χαλαρής» διζωνικής-δικοινοτικής Ομοσπονδίας, πάλι η Κυπριακή ΑΟΖ θα αντιστοιχεί στο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας αφού η όποια λύση δεν θα μεταβάλλει τα εξωτερικά σύνορα της Κύπρου.
Οι προχθεσινές δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Μελβούτ Τσαβούσογλου και οι σχετικοί χάρτες που παρουσίασε , σύμφωνα με τους οποίους η υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας φθάνει ως την Κρήτη είναι , για μία ακόμα φορά, ενδεικτικοί των Τουρκικών απόψεων και εμμέσως πλην σαφώς αποκαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία αποφεύγει διαρκώς την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ο κ. Τσαβούσογλου γνωρίζει πολύ καλά ότι επίλυση της μόνης Ελληνοτουρκικής διαφοράς που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, μέσω της οδού της προσφυγής στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης , σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποβεί υπέρ της ικανοποίησης των Τουρκικών απόψεων, που ο ίδιος προχθές και άλλοι Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν κατά καιρούς εκφράσει. Υπάρχει άλλωστε μεταξύ άλλων και το πολύ σοβαρό προηγούμενο της απόφασης του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης για τη Νότια Θάλασσα της Κίνας, ως αποτέλεσμα της προσφυγής των Φιλιππίνων κατά της Κίνας, η προσεκτική ανάλυση της οποίας δείχνει , κατ’ αναλογία, ότι οι πολλές από τις Τουρκικές απόψεις, συζητούμενες ενώπιον του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου θα εθεωρούντο προβληματικές.
Η Τουρκία βέβαια θα συνεχίσει τις προκλήσεις θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα υποχρεώσει την Ελλάδα και την Κύπρο να καθίσουν σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων στις οποίες θα μπορεί να επιβάλλει τους όρους της. Προφανώς, η μνήμη και του κ. Τσαβούσογλου και του κ. Ερντογάν είναι, όπως συνηθίζει να λέει ο λαός, κοντή. Και τούτο γιατί διαπραγματεύσεις με την Τουρκία η Ελλάδα έχει, όπως όλοι γνωρίζουν ,διεξάγει σε πολλές περιπτώσεις, από το 1974 και μετά . Δυστυχώς, παρά την Ελληνική καλή θέληση οι διαπραγματεύσεις προσέκρουαν στην Τουρκική αδιαλλαξία και παραλογισμό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν θεαματικά αποτελέσματα. Έτσι τόσο ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου όσο και ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ερντογάν,θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν νόημα μόνον όταν υπάρχει καλή θέληση και από τις δύο πλευρές. Και δυστυχώς , τέτοια καλή θέληση δεν επιδεικνύει έμπρακτα η Τουρκία, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις.
