Της Μαρίνας Μπαμπαλιάρη
Ογδόντα έξι χρονών πλέον ο Αλέν Ντελόν, ο γοητευτικός πρωταγωνιστής του γαλλικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου, σε μια εξαιρετικά σπάνια συνέντευξή του στην Corriere della Sera, αποκαλύπτει κρυφές πτυχές της ζωής του αλλά και πράγματα για τα οποία έχει μετανιώσει.
“Δεν μπορώ να δω την ταινία “Η Πισίνα”. Με πονάει πολύ” αποκαλύπτει για την ιστορική ταινία η “Πισίνα” στην οποία πρωταγωνίστησε με την μοναδική Ρόμι Σνάιντερ, που όπως δηλώνει ο ίδιος ήταν ο μεγάλος έρωτάς της ζωής του.
Μια σχέση έντονη που τον σημάδεψε και που όπως φαίνεται οι πληγές δεν έχουν κλείσει ακόμη, καθώς όπως δηλώνει “Λυπάμαι που δεν την παντρεύτηκα ποτέ”.
Οι διαφορές τους, όπως αποδείχθηκε αγεφύρωτες, που ο ίδιος λόγω ηλικίας βιωμάτων και ιδιοσυγκρασίας δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά.
‘Ενας μεγάλος έρωτας θα γεννηθεί τo 1958 όταν η Ρόμι Σνάιντερ δεκαεννέα χρονών , ήδη μεγάλη βεντέτα στον κινηματογράφο,μετά την επιτυχημένη ταινία “Σίσσυ η θλιμμένη αυτοκράτειρα”, και κόρη διάσημων Γερμανο-Αυστριακών ηθοποιών από πολύ πλούσια αστική οικογένεια, πρέπει να επιλέξει τον συμπρωταγωνιστή της για την ταινία “Χριστίνα”. Εκείνη επιλέγει από φωτογραφίες έναν άγνωστο 23χρονο Γάλλο ηθοποιό, τον Αλέν Ντελόν, τον οποίο δεν γνωρίζει, αλλά γοητεύεται και κυριολεκτικά θαμπώνεται από το βλέμμα του και τον ερωτεύεται. Οι φωτογραφίες τους,τα χαμόγελα με νόημα, τα φιλιά τους, προδίδουν τον έρωτα τους.
Η πρώτη τους συνάντηση όμως θα αποδειχθεί καταστροφική, καθώς ο Αλέν τη θεωρεί “εμετική”, μια “παραφουσκωμένη Γερμανίδα χήνα”, ενώ η Ρόμι διαπιστώνει ότι ο Αλέν “παραείναι ωραίος, παραείναι νέος, παραείναι καλοχτενισμένος , ντυμένος σαν τζέντλεμαν, με γραβάτα και κοστούμι, υπερβολικά της μόδας” και την εκνευρίζουν ακόμα και τα τριαντάφυλλα που της στέλνει, καθώς τα βρίσκει υπερβολικά κόκκινα.
Εκείνος με δύσκολα παιδικά χρόνια στην Ινδοκίνα,με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη,χωρίς καλούς τρόπους αλλά αθεράπευτα γοητευτικός και αποφασισμένος να πετύχει.
Θα δειπνήσουν μαζί στο νησάκι της Βενετίας Lido, αλλά καθώς ο Αλέν δεν είχε χρήματα θα κάνει εκείνη το τραπέζι. Η Ρόμι δεν μιλά καθόλου γαλλικά και ο Αλέν δεν γνωρίζει Γερμανικά παρά μόνο τη λέξη Ichliebedich που όπως θα γράψει η Ρόμι στο ημερολόγιο της “ο Αλέν είχε μάθει τη λέξη ichliebedich και το έβρισκε διασκεδαστικό να μου την επαναλαμβάνει συνέχεια, με κακή προφορά”.
Το κασέ της για την ταινία “Χριστίνα” πολύ υψηλό, θα εισπράξει 750.000, ενώ εκείνος θα πάρει μόνο 30.000 φράγκα.
Οι εντάσεις μεταξύ τους στα γυρίσματα της ταινίας ατελείωτες. Η Ρόμι, μεγαλωμένη με καλούς τρόπους και έμφυτη ευγένεια, ενοχλείται από ” τον νεαρό, που είναι κακοχτενισμένος και ντυμένος με μπλουτζίν και σπορ πουκάμισα, μιλάει γρήγορα, χωρίς τρόπους και έρχεται πάντα αργοπορημένος στο στούντιο”.
‘Οταν εκείνος της ζητά να τον συνοδεύσει σε συναρπαστικές περιπλανήσεις στο Παρίσι, όπου όπως γράφει η Σνάιντερ στο ημερολόγιο της, “ο Αλέν οδηγεί σαν τρελός το πράσινο MG του, γράφοντας τα φανάρια στα παλιά του τα παπούτσια” ξεχνά τα πάντα, την γκρίνια της για την αγένεια του,τους κακούς του τρόπους και αφήνεται στην απίστευτη έλξη που νιώθει για εκείνον. Στο τέλος των γυρισμάτων, η Ρόμι συνοδεύει τον Αλέν στο αεροδρόμιο, και τον αποχαιρετά με κλάματα ενώ δύο μέρες αργότερα φεύγει κρυφά για να τον συναντήσει στο Παρίσι καθώς δεν μπορεί να είναι μακριά του.
‘Ολες οι γυναίκες όπου πάει τον ερωτεύονται και εκείνος πλέον ξέρει ποιος είναι . Ζουν τον μεγάλο τους έρωτα εν μέσω δημοσιευμάτων,στην Αυστρία, μιλούν “για την αρπαγή της αυτοκράτειρας” από τον “αχρείο Γάλλο ζεν πρεμιέ”. Η φήμη και η αξία της Ρόμι πέφτουν από την 1η στην 20η θέση,ενώ στη Γαλλία χαρακτηρίζουν την Ρόμι ως “το ωραιότερο γερμανικό δώρο από την εποχή της Μάρλεν Ντίτριχ”.
Το Μάρτιο του 1959, αποφασίζουν να αρραβωνιαστούν, ζουν πλέον τον μεγάλο έρωτά τους, εκείνος τη φωνάζει “ma puppette” κουκλίτσα μου ,ενώ εκείνη τον αποκαλεί παππού “grandpa”. Την γνωρίζει στον Λουκίνο Βισκόντι, που όταν την βλέπει ξετρελαίνεται μαζί της και του λέει “ότι μοιάζουν σαν αδέλφια”. Με τον Βισκόντι θα περάσει στο ποιοτικό σινεμά και το θέατρο.
Η Ρόμι δεν επαναπαύεται, ο νέος γαλλικός κινηματογράφος και τα παθιασμένα νοήματα των Γάλλων διανοούμενων την τρομάζουν,αρχίζει να ανησυχεί για την καριέρα της.
Ο Αλέν την αγαπά, αλλά οι διαφορές τους ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο και οι καβγάδες τους γίνονται έντονοι. Εκείνος αρχίζει να βγαίνει με άλλες, καθώς δεν αντέχει τη μονογαμία.
“Δεν πίστευα ποτέ ότι η ζωή μου θα έπαιρνε αυτή την αισθηματική τροπή μαζί της. Δεν επρόκειτο για τον μεγάλο έρωτα, αλλά για τον πρώτο, τον έρωτα των 20 χρόνων, τον έρωτα της νεότητας. Ήμασταν πολύ διαφορετικοί. Είχα εντός μου πράγματα που δεν έβλεπε κανείς.
Είχα το παρελθόν μου, της Ινδοκίνας, τη δύσκολη παιδική μου ηλικία, αλλά αυτό δεν φαινόταν στο πρόσωπό μου. Εκείνη ήταν μια Ευρωπαία σταρ, αλλά εσωτερικά ήταν ένα παιδί. Υπήρχε μια χτυπητή αντίθεση μεταξύ μας.
Ήταν πολύ ωραίο και αγνό. H Ρόμι είχε την ηλικία μου. Ως τότε, οι γυναίκες που αγαπούσα ήταν μεγαλύτερες μου κατά δέκα χρόνια. Αυτή τη φορά δεν ήταν μία από τα ίδια Μπορώ να πω ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος μου έρωτας: ο έρωτας των είκοσι χρόνων είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Μετά, δεν είναι ποτέ το ίδιο”.
“Η Ρόμι, προερχόταν από μια κοινωνική τάξη που μισώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Δεν ήταν βέβαια δικό της σφάλμα. Μέσα σε πέντε χρόνια δεν κατάφερα να απαλείψω τίποτα απ’όλα αυτά που της είχαν εντυπωθεί τα 20 χρόνια της προηγούμενης ζωής της. Στη ουσία ζούσα με δυο γυναίκες. Με την μία ήμουν τρελά ερωτευμένος. Τη δεύτερη, την απεχθανόμουν το ίδιο έντονα” θα πει ο Αλέν Ντελόν για τη Ρόμι Σνάιντερ αργότερα.
Φτάνουμε στο 1963 η όμορφη Ρόμι υποφέρει βλέποντας φωτογραφίες από τα παρασκήνια των γυρισμάτων της ταινίας “Μαύρη Τουλίπα”,“Είδα σε όλες τις εφημερίδες την ίδια φωτογραφία,ο Αλέν, καθισμένος στην πτυσσόμενη πολυθρόνα με το όνομά του, με μια κοπέλα καθισμένη στα γόνατά του, την Ναταλί Μπαρτελεμί, μέλλουσα κυρία Ντελόν” θυμάται η Ρόμι η οποία υποφέρει όχι μόνο για το χωρισμό τους, αλλά και για την ήττα της.
Μετά από χρόνια ξαναβρίσκονται και γίνονται φίλοι ,θα γνωρίσει το γιο του. Εκείνη παντρεύεται τον Γερμανό σκηνοθέτη Χάρι Μέγιεν το 1966 και θα κάνει μαζί του ένα γιο. Το 1975 μετά το διαζύγιο της από τον Μέγιεν, θα ξαναπαντρευτεί, τον Ντάνιελ Μπιασίνι, με τον οποίο θα αποκτήσει μια κόρη την Σάρα Μαγκνταλένα.
Το 1969 ο Αλέν Ντελόν την επιλέγει ως συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία “Η πισίνα”, όπου το κινηματογραφικό τους φιλί θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου ως ένα από τα πιο έντονα και σέξι φιλιά όλων των εποχών.
Εκείνη όμως θα δηλώσει στους δημοσιογράφους για τον Αλέν ” Ο Ντελόν; Δεν υπάρχει τίποτα πιο κρύο από μια νεκρή αγάπη”.
Το 1972 θα συμβεί κάτι φοβερό, ένα άσχημο χτύπημα της μοίρας. Ενώ συμπρωταγωνιστούν στην “Δολοφονία του Τρότσκι” χάνει τον 14χρονο μοναχογιό της σε ένα φρικτό ατύχημα . Ο Αλέν της συμπαραστέκεται όσο κανείς άλλος και αναλαμβάνει τα πάντα ακόμη και να οργανώσει την κηδεία του, καθώς εκείνη έχει καταρρεύσει.
Αργότερα θα γράψει για εκείνον ” ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου”,”όποτε τον χρειάζομαι είναι εκεί να μου κρατήσει το χέρι. Εξακολουθεί να είναι το μόνο άτομο που μπορώ να βασίζομαι πάνω του”.
Η Ρόμι λίγα χρόνια αργότερα το 1982 θα φύγει από τη ζωή σε ηλικία 44 ετών από αλκοόλ, βαρβιτουρικά και ραγισμένη καρδιά καθώς δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το χαμό του γιου της, αλλά και το ότι η ζωή της διαμορφώθηκε χωρίς τον Αλέν. Πάλι εκείνος αναλαμβάνει τις διατυπώσεις και φροντίζει να ταφεί δίπλα στο γιο της.
Την αποχαιρετά με ένα σπαρακτικό γράμμα στο Paris Match: “Μa Puppele, σε κοιτώ ξανά και ξανά. Δεν κοιτάζω τα λουλούδια. Θέλω τα μάτια μου να σε χορτάσουν, να σου πω ξανά και ξανά πως ποτέ δεν ήσουν πιο όμορφη, πιο γαλήνια. Ξεκουράσου. Είμαι εδώ. Σου ζητώ να με συγχωρήσεις. Έμαθα λίγα γερμανικά μαζί σου. Ichliebedich. Σ’αγαπώ. Σ’αγαπώ ma Puppele”.
‘Ενας ζωντανός μύθος ,ο άνδρας που ήθελαν όλες οι γυναίκες, ο Αλέν Ντελόν, θέλησε να τις αποχαιρετίσει, καθώς και όλους τους θαυμαστές του, με μια ταινία του Πατρίς Λεκόντ και ένα θεατρικό έργο, όπου ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την μακρόχρονη και επιτυχημένη καριέρα του, με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες δίπλα του Visconti, Melville, Losey, Antonioni, Godard, Deray και συνολικά εκατό ταινίες, όπου οι περισσότερες ανήκουν στα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.
