Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Η πρόσφατη ανακάλυψη του σημαντικού κοιτάσματος φυσικού αερίου στο σημείο «Γλαύκος» του οικοπέδου 10 της Κυπριακής ΑΟΖ από τον Αμερικανικό ενεργειακό κολοσσό ExxonMobil μαζί και με άλλα κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί σε άλλα οικόπεδα της ΑΟΖ της Κύπρου, και σε συνδυασμό με τα πολύ γνωστά και σημαντικά κοιτάσματα Ζόρ της Αιγύπτου και Λεβιάθαν του Ισραήλ, αναβάθμισαν την διεθνή παρουσία της Κύπρου αλλά και των τριμερών σχημάτων στα οποία μετέχει ( Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος).
Παράλληλα, με δεδομένο ότι το φυσικό αέριο θα μεταφέρεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του αγωγού EastMed,ενισχύεται και η από καιρό διατυπωμένη θέση των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να προμηθεύονται ενεργειακά προϊόντα από πολλές και διαφορετικές πηγές ενέργειας που να φθάνουν στην Ευρώπη μέσα από διαφορετικούς ενεργειακούς «δρόμους» ώστε να μειωθεί με τον τρόπο αυτό η Ευρωπαϊκή εξάρτηση από τις Ρωσικές ενεργειακές πηγές.
Όπως είναι φυσικό, οι εξελίξεις αυτές δεν άφησαν αδιάφορη τη Ρωσία για την οποία οι εξαγωγές ενεργειακών πόρων είναι ζωτικής σημασίας και από οικονομική άποψη ,αφού σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία το 67% των Ρωσικών δημοσίων εσόδων προέρχονται από τις εξαγωγές αυτές , αλλά και από πολιτικής άποψης αφού η ενέργεια αποτελεί βασικό «εργαλείο» πολιτικής για τον Ρώσο Πρόεδρο και την Ρωσική Κυβέρνηση που για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούν τις απόλυτα ελεγχόμενες μεγάλες εταιρείες ενέργειας όπως η GAZPROM.
Έτσι πρόσφατα αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για την συμμετοχή της Βουλγαρίας στη κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού «Turkish Stream 2» ο οποίος θα φθάνει στην Ευρώπη, διερχόμενος μέσω Βουλγαρίας , Σερβίας, Ουγγαρίας και Αυστρίας. Αν και η Βουλγαρία ως χώρα μέλος της ΕΕ χρειάζεται την άδεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την συμμετοχή της σε ένα τέτοιο project, η χώρα η οποία εξαρτάται ως ένα βαθμό από το Ρωσικό φυσικό αέριο και στην οποία υπάρχει ένα ισχυρό υπέρ της Ρωσίας lobby, με αξιοσημείωτη παρουσία στη δημόσια ζωή της, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο της συμμετοχής της επενδύοντας για τον σκοπό αυτό και ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό.
Η Ρωσία βέβαια πέρα από τη Βουλγαρία χρησιμοποιεί και την Σερβία προκειμένου να στεφθούν με επιτυχία τα σχέδια της για την κατασκευή του αγωγού « Turkish Stream 2». Έτσι τον περασμένο Φεβρουάριο ο πρόεδρος της GAZPROM Αλεξέι Μίλερ επισκέφθηκε τη Σερβία και στη συνάντηση του με τον Πρόεδρο της χώρας Vucic έθεσε ως πρώτο θέμα την κατασκευή του αγωγού αυτού.
Ο πρώτος αγωγός « Turkish Stream 1» διέρχεται από τη Μαύρη θάλασσα και ενώνει τη Ρωσία με την Τουρκία. Η κατασκευή του θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του έτους και σε συνδυασμό με τον αγωγό « Power of Siberia» που ενώνει την Ρωσία με την Κίνα και τον αγωγό « Nord Stream 2» που ενώνει τη Ρωσία με την Γερμανία, θα αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην Ρωσική αλυσίδα των αγωγών. Ο « Turkish Stream 2», εφόσον τελικά κατασκευαστεί σε συνδυασμό με τον αγωγό «Nord Stream» θα διευκολύνει την υλοποίηση του Ρωσικού σχεδίου για την παράκαμψη της Ουκρανίας που ως την αρχή της κρίσης ήταν η «οδός» μέσα από την οποία το Ρωσικό φυσικό αέριο έφθανε στην Γερμανία.
Είναι λοιπόν βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον ο ενεργειακός ανταγωνισμός ΗΠΑ- Ρωσίας που αντικατοπτρίζεται και στην εισαγωγή ενεργειακών πόρων από χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάλλον θα ενταθεί. Ίσως μάλιστα , αν ληφθεί υπόψη και μια πρόσφατη δήλωση του Αντιπροέδρου του κυβερνώντος κόμματος GERB στη Βουλγαρία, σύμφωνα με την οποία είναι πιθανή μία Ρωσική παρέμβαση στις Ευρωεκλογές στη χώρα να έχουμε και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αντιπαραθέσεις και έρευνες όπως αυτές που παρατηρούνται και διεξάγονται στις ΗΠΑ για το αντίστοιχο θέμα της Ρωσικής παρέμβασης στις Προεδρικές εκλογές του 2016.
