Φωτογραφία:Credit Profimedia Alamy
Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Από την ημέρα που τον περασμένο Σεπτέμβριο σε μία ομιλία του στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης ο Πρόεδρος της Γαλλίας E.Μακρόν παρουσίασε το όραμα του για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας για την άμυνα της Ευρώπης, την δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού, μπήκε αυτόματα στο στόχαστρο του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συζητείται η δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού. Είχε συζητηθεί και παλαιότερα σε αρκετές περιπτώσεις , σε μία μάλιστα με πρωτοβουλία του τότε Πρωθυπουργού του Βελγίου και μετέπειτα Ευρωβουλευτή Guy Verhofstadt. Σε αυτή την περίπτωση είχε μάλιστα συζητηθεί και η επίκληση της ρήτρας της ενισχυμένης συνεργασίας ώστε όσες χώρες το επιθυμούσαν να προχωρήσουν στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Στρατού, ανεξάρτητα από την βούληση των υπολοίπων. Είναι όμως η πρώτη φορά που ως αποτέλεσμα των συζητήσεων , εννέα χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Δανία, Ολλανδία, Εσθονία, Ισπανία και Πορτογαλία), υπέγραψαν την περασμένη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο, ένα κείμενο στο οποίο δηλώνουν την πρόθεση τους να προχωρήσουν μετά το BREXIT, στην δημιουργία Ευρωπαϊκής Δύναμης ταχείας επέμβασης για την αντιμετώπιση κρίσεων.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος που, θεώρησε τον Γάλλο ομόλογο του ως τον βασικό « ηθικό αυτουργό» της πρωτοβουλίας αυτής, που τόσο οι ΗΠΑ όσο και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες δεν είδαν με καλό μάτι, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη συνοχή και αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ, δεν χάνει την ευκαιρία να επιτεθεί με ειρωνικά σχόλια στον κύριο Μακρόν.
Τελευταία εξέλιξη τα δύο tweet του Προέδρου Τραμπ, στη σκιά της εξέγερσης των «κίτρινων γιλέκων» στα οποία ο κύριος Τραμπ, αφενός αναφέρει ότι η ιδέα του Ευρωπαϊκού Στρατού δεν είχε επιτυχία ούτε στον Πρώτο ούτε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ οι ΗΠΑ ήταν πάντα παρούσες υπέρ της Ευρώπης, και ζητά οι Ευρωπαϊκές χώρες να πληρώσουν τα ποσά που τους αντιστοιχούν για την συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ, αφετέρου αναφέρεται στην εξέγερση των « κίτρινων γιλέκων» δικαιολογώντας τους εξεγερθέντες και πλήττοντας έτσι κατά ένα τρόπο το κύρος του Γάλλου Προέδρου.
Η ιδιοσυγκρασία του Αμερικανού Προέδρου τον οδηγεί συνήθως στο να ασκεί κριτική και να σχολιάζει τις Ευρωπαϊκές αποκλίσεις από την “γραμμή ” που οι ΗΠΑ θέλουν οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοι τους να ακολουθούν, με καθόλου διπλωματικό τρόπο, αποκαλύπτοντας όμως με τον τρόπο αυτό τα τελευταία σημεία τριβής που προσδιορίζουν τις Ευρω-Ατλαντικές σχέσεις στον τομέα της Άμυνας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όπως επίσης και τις ανησυχίες που διακατέχουν πολλούς στην Αμερικανική πρωτεύουσα κάθε φορά που συζητείται ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της παραπέρα αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα αυτό.
Προφανώς πέρα από τις επισημάνσεις του Γάλλου Προέδρου αυτό που ενοχλεί τον Πρόεδρο Trump και τις ΗΠΑ είναι η συμμετοχή της Μεγάλης Βρετανίας στην πρωτοβουλία των εννέα χωρών, μια συμμετοχή που είναι δυνατή ακόμα και μετά το BREXIT, αφού η Ευρωπαϊκή Δύναμη ταχείας επέμβασης θα συσταθεί και θα λειτουργεί έξω από τις δομές της Ε.Ε ( Διάβαζε: PESCO, την διαρκή θεσμοθετημένη, συνεργασία που έχει ως αποστολή την εναρμόνιση των αμυντικών δαπανών και τον στρατηγικό σχεδιασμό), γεγονός που επιτρέπει και την συμμετοχή της Μεγάλης Βρετανίας , την οποία οι ΗΠΑ θεωρούσαν ως το σημαντικότερο προπύργιο τους στην Ευρώπη με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αν και λόγω της αναμφισβήτητης συνεισφοράς των ΗΠΑ στην άμυνα της Ευρώπης κάποιες Αμερικανικές « γκρίνιες» ίσως είναι δικαιολογημένες , ο εμπεριστατωμένος διάλογος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για την άρση παρεξηγήσεων και την εξεύρεση των κοινών τόπων που αποτελούν την βάση κάθε συμμαχικής σχέσης. Και ενώ η σημασία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγνωρισμένη, υπάρχουν ζητήματα όπως το περιεχόμενο των σχέσεων ΗΠΑ- Ευρωπαϊκής Ένωσης ιδιαίτερα στον τομέα της Άμυνας, η αντιμετώπιση των οποίων προϋποθέτει διαρκείς και σε βάθος συζητήσεις και όχι ένθεν κακείθεν ελλειπτικά tweet.
