Το 1973, ο τότε βασιλεύς της Σαουδικής Αραβίας, Faisal, μαζί με ηγέτες άλλων Αραβικών χωρών,αποφάσισαν την επιβολή στις εξαγωγές πετρελαίου στις χώρες που στήριξαν το Ισραήλ στη διάρκεια του Αραβο-Iσραηλινού πολέμου εκείνο το χρόνο. Οι ΗΠΑ απείλησαν με την χρήση βίας εναντίον της Σαουδικής Αραβίας και κάποιες διαρροές σε Αμερικανικές εφημερίδες εκείνη την περίοδο , προερχόμενες κυρίως από τον τότε Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger, αποκάλυπταν ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι απειλούσαν με επίθεση στις πετρελαιοπηγές της Σαουδικής Αραβίας.
Ήταν η εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και άλλες χώρες της Ευρώπης ήταν εξαρτημένες από την Σαουδική Αραβία κυρίως λόγω των ενεργειακών αναγκών τους και των ως εκ τούτου εισαγωγών πετρελαίου από την χώρα αυτή αλλά και άλλες Αραβικές χώρες. Η παρά τις απειλές , εμμονή του βασιλέα Faisal, στην διατήρηση του embargo, και τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε , οδήγησαν τις ΗΠΑ να αναζητήσουν μια γρήγορη και δίκαιη λύση στην Αραβο-Iσραηλινή διένεξη.
Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ κατάφεραν να γίνουν η πρώτη χώρα στον κόσμο στην παραγωγή πετρελαίου με αποτέλεσμα η στάση τους απέναντι στη Σαουδική Αραβία αλλά και σε άλλες χώρες που παράγουν πετρέλαιο να υπαγορεύεται πολύ λιγότερο από την εξάρτηση τους από το « Μαύρο Χρυσό».
Αν και η μετάλλαξη των ΗΠΑ από εισαγωγέα πετρελαίου σε παραγωγό και εξαγωγέα έγινε με πολύ γρήγορους ρυθμούς , ορισμένοι ειδικοί στην Washington εκφράζουν την δυσφορία τους γιατί αυτή η τεράστια σε όγκο κοιτασμάτων μετάλλαξη , δεν είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη προστασία των ΗΠΑ από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου, ούτε την πλήρη απεμπλοκή τους από τα περιπεπλεγμένα ζητήματα στη Μέση Ανατολή ,ενώ προς το παρόν τουλάχιστον δεν φαίνεται να προσέδωσε στη χώρα πρόσθετα μέσα για την άσκηση της εξωτερικής τους πολιτικής.
Η δυσφορία βέβαια αυτή που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα βαθμό υπερβολική , οφείλεται σε μία θεσμική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις ΗΠΑ και ορισμένες άλλες πετρελαιο-παραγωγούς χώρες. Στις ΗΠΑ η ανακάλυψη τεράστιων επιπλέον ενεργειακών κοιτασμάτων, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως οι Πολιτείες του Texas και της North Dakota, είναι αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων ιδιωτικών εταιρειών που χρησιμοποιούν σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους για την εξόρυξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων που μέχρι σήμερα δεν είχαν αξιοποιηθεί. Το γεγονός αυτό δεν επιτρέπει στην Κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαχειρίζεται τον ενεργειακό της πλούτο κατά τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζονται τον δικό τους χώρες όπως για παράδειγμα η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία στις οποίες η ενεργειακή δραστηριότητα ασκείται από κρατικές εταιρείες με αποτέλεσμα πολλές σχετικές αποφάσεις να λαμβάνονται όχι μόνο με οικονομικά αλλά και με πολιτικά και γεωπολιτικά κριτήρια.
Θα ήταν όμως λάθος να θεωρεί κανείς ότι αυτές οι τεράστιες πλέον ενεργειακές δυνατότητες των ΗΠΑ δεν έχουν αποφέρει στη χώρα και ορισμένα πλεονεκτήματα. Πρώτον η μείωση των εισαγωγών πετρελαίου, είχε ως αποτέλεσμα μία εξοικονόμηση χρημάτων, γεγονός που είχε θετική επίδραση στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν (GDP) των ΗΠΑ . Παράλληλα είχε και ορισμένα θετικά αποτελέσματα στην εξωτερική τους πολιτική κυρίως στον τομέα που αφορά την Ρωσία αφού περιόρισε ως ένα βαθμό τις δυνατότητες της χώρας αυτής , να επηρεάζει, τις πολιτικές αποφάσεις , με φόντο την προμήθεια ενεργειακών προϊόντων, ευρωπαϊκών χωρών συμμάχων των ΗΠΑ. Ακόμη επέτρεψε μια νέα προσέγγιση στις σχέσεις με το Μεξικό το οποίο ανέκαθεν παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την Αμερικανική ενεργειακή πραγματικότητα και εξελίξεις ιδιαίτερα στον τομέα του πετρελαίου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η αξιοσημείωτη Αμερικανική ανοδική πορεία κυρίως στην παραγωγή πετρελαίου αλλά και φυσικού αερίου θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Και ίσως οδηγήσει τις ΗΠΑ να λάβουν σημαντικές αποφάσεις που εκκρεμούν, όπως η κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που θα δώσει στις εταιρείες την ύψιστη δυνατή νομική κάλυψη και προστασία για την αξιοποίηση και άλλων πηγών ενέργειας που βρίσκονται σε θαλάσσιες περιοχές , ενώ θα θέσει τις ΗΠΑ σε καλύτερη ακόμα θέση σε ότι αφορά την εκμετάλλευση στο μέλλον των σημαντικών ενεργειακών κοιτασμάτων που βρίσκονται στην Αρκτική .
